Bónus er enginn góðgerðarstofnun.

Af einhverjum ástæðum dásama margir þá Bónusfeðga fyrir einstaka manngæsku og vilja til að rétta kjör almennings.

En þar er á ferðinni þessi undarlega grunhyggni sem virðist ráða sjónarmiðum allt of margra.

Jóhannes og Jón Ásgeir hafa frá upphafi rekið sitt fyrirtæki með það fyrir augum að græða sem mest. 

Það er ekkert óeðlilegt að menn hugsi á þann veg, fyrirtæki á að reka með hagnaði. En framganga þessara ágætu manna í útrásinni var meira lituð af óhóflegri græðgi sem hægri sinnaða frjálshyggjumanninum mér þykir óskaplega slæm, enda er græðgi ekki boðuð af neinni stjórnmálastefnu svo vitað sé.

Einnig er vert að skoða hvernig þeir feðgar beittu sér við þá sem seldu þeim vörur. Birgjarnir voru þvingaðir til að lækka sitt verð umtalsvert, annars myndi Bónus ekkert kaupa af þeim.

Komið hefur fram að Bónus hefur verið með sömu álagningu og aðrar verslanir, reynda hafa þeir stundum gefið afslátt af ýmsum vörum, svonefnt "tilboð", en það gera flestar verslanir líka.

Ekki sé ég ástæðu til að þakka þeim fyrir eitt eða neitt, þeir stofnuðu fyrirtæki til að græða á því og það tókst. Það var ekki endilega í mína þágu eða neytenda, hvers vegna er vöruverð svona mikið hærra hér á landi en í öðrum löndum?

Hvers vegna eru allir matvörukaupmenn sem kveðið hefur að í gegn um tíðina skráðir í bókina "Íslenskir milljarðamæringar"?

Ekki finnst mér neitt athugavert við það að menn vilji græða, en að þeir séu að gera það gagngert til að hjálpa almenningi, mér finnst það ansi langsótt.

Bónus var sniðug viðskiptahugmynd á sínum tíma, en að halda því fram að þeir hafi meiri manngæsku og kærleik til að bera en aðrir kaupmenn, það finnst mér óttalegt bull.

Það að gefa rausnarlega til góðgerðarmála er algengt auglýsingabragð hjá ríka fólkinu og virkar vel á fjöldann.

Hagar greiða 270 milljóna sekt