Samfylkingin fylgir tískunni.

Samfylkingin er sérstaklega tískuvænn klúbbur, en ósannfærandi stjórnmálaflokkur.

Á landsfundi klúbbsins meðan auðmenn og útrásarvíkingar voru í tísku var þeim gjarnan boðið þangað.

Þau vissu það jafnframt að seðlaveski þessara manna voru galopinn fyrir vinveitta stjórnmálamenn, þau eru nefnilega óvitlaus að sumu leiti.

Þau buðu Bjarna Ármannsyni að ræða um launajafnrétti þótt erfitt sé að sjá hann sem sérfræðing á því sviði. En vafalaust hefur hann glatt þau á einhvern hátt.

Formaðurinn hrósaði ríkisstjórn sjálfstæðis og framsóknarmanna fyrir eitt atriði. Og það var að hafa fylgt fordæmi jafnaðarmanna varðandi upptöku EES samningsins, það gerði nefnilega allan uppganginn mögulegan á fjármálasviðinu. Einnig var tekið fram að nauðsynlegt væri að laga regluverkið betur svo menn gætu átt auðveldara með að braska í banka og útrásarmálum.

Þau voru svo upptekinn af þessari tísku, að þau sóttust eftir samstarfi við sjálfstæðismenn, því þá gátu þau stutt betur við fjármálasnillinganna. Núverandi félagsmálaráðherra talaði stórkarlalega um skoðanir núverandi samstarfsflokks á peningamönnum. Svona kallar eins og Steingrímur Joð áttu nú aldeilis ekki að fá að skemma fyrir ríku köllunum. 

Þetta voru uppgangstímar, allir ríkir og samfylkingarmenn orðnir svo hægri sinnaðir að Milton Fridmann virtist róttækur sósíalisti við hliðina á þeim. Fyrst að útrásin gekk svona vel og bankarnir blómstruðu, þá hlaut að vera þeim að þakka. Annað gat ekki komið til greina.

En svo kom kreppan.

Þá fundu þau fljótt að hægristefna var ekki eins mikið í tísku, það var miklu meira "inn" að halla sér til vinstri.

Formaður klúbbsins ásamt spunameisturum klúbbsins hætti hið snarasta að kannast við að hafa nokkurn þátt átt í að koma útrásinni og opnun fjármálamarkaða á laggirnar. Það var hætt að vera í tísku.

Þá var hlaupið beint í fang Vinstri grænna, því nú voru þau orðinn svona vinstri klúbbur, það var svo mikið "inn" á þessum tíma.

Vitanlega kenndu þau sjálfstæðismönnum um allt, það hefur ávallt virkað svo vel, því þeir svara aldrei fyrir sig.

Lítum á kvótakerfið. Þau áttu sjálf þátt í að koma því á, framsalinu líka. Sjálfstæðismenn hönnuðu hvorki kvótakerfið né framsalið í upphafi, en sökum þess að ekkert betra fannst þá ákváðu sjálfstæðismenn að viðhalda því sem vinstri stjórnin kom á.

En þetta virkaði, þannig að þeim fannst sjálfsagt að koma allri sökinni á prúðmennin í Sjálfstæðisflokknum, því þeir svara hvort sem er aldrei fyrir sig.

Það verður reyndar áhugavert að fylgjast með klúbbnum færast til hægri á ný, þegar sú tíska kemur aftur á kreik.

Þetta er skemmtilegur tískubarómet, en sem stjórnmálaflokkur.

Gjörsamlega vonlaus.