Ollu embættismenn hruninu?

Embættismenn sem enginn getur sakað um óheiðarleika með raunhæfum sönnunum hafa sætt árásum og hörðum ásökunum frá fólki sem lætur meira stjórnast af reiði heldur en heilbrigðri skynsemi. Þeir einstaklingar sem hér er við átt eru m.a. Davíð Oddsson ásamt hinum tveim seðlabankastjórunum, Jónas Fr. Jónsson fyrrum forstjóri Fjármálaeftirlitsins, en þessir menn hafa þurft að þola óbilgjarna dóma frá hendi hins þjóðhættulega "Dómstól götunnar". En farsælast væri fyrir þjóðina að sá dómstóll legði niður störf og léti fagmenn sjá um að rannsaka og dæma.

Ef það á að dæma menn, þá þarf líka að leitast við að skilja heildarmyndina á eins raunsæjan hátt og kostur er. Ekki hafa sannast neinir glæpir á fyrrgreinda einstaklinga og hafa þeir heldur ekki verið grunaðir um glæpi, svo vitað sé. En umdeild eru öll mannanna verk.

Á hinum fræga útrásartíma voru allir þeir rakkaðir niður sem sögðu eitthvað misjafnt um útrásarvíkinga og fjármálafursta. Almenningur dáðist að þessum mönnum sem flugu milli landa í glæsilegum einkaþotum og keyptu fyrirtæki víða um heim í þeirri von að hagnast meira og meira. Fáir höfðu kjark í sér til að segja eitthvað misjafnt um þessa menn, enda held ég að flestir hafi trúað því að þetta myndi allt reddast. Þrátt fyrir allt þá eru nú flestir bjartsýnir að eðlisfari og engum man ég eftir sem sagði nákvæmlega til um hrunið, þótt sumir hafi efast um ágæti útrásarvíkinganna.

Embættismenn eru eins og aðrir, þeirra veruleiki mótast af ríkjandi veruleika. Ef einhver embættismaður hefði orðið til þess að hefta útrás eða fjármálastarfsemi, þá hefði viðkomandi verið tekinn af lífi í öllum fjölmiðlum landsins, á öllum kaffistofum og öllum heimilum. Þetta þýðir að ef seðlabankastjóri, forstjóri Fjármálaeftirlitsins hefði gert það sem fólk segir í dag að þeir hefðu átt að gera, þá væri það ljóst að þeim hefði ekki orðið vært í íslensku samfélagi.

Taka skal fram, að þótt margir hefðu lýst yfir efasemdum varðandi fjármálafurstana á þessum árum, þá vissi enginn um allt það hrun sem átti sér stað um haustið 2008. Ekki má gleyma því að eftirlitsaðilar fengu í hendurnar  gögn sem gáfu öll til kynna að bankarnir stæðu vel að vígi. Það er spurning, sem hver verður að svara fyrir sig, hvort opinberir aðilar eigi að meðhöndla öll gögn með þeim hætti að þau séu röng og leitast við að sanna að svo sé? Það hefur í för með sér mikla vinnu og mikinn kostnað.

Það er mjög ósanngjarnt af almenningi þessa lands að kenna embættismönnum um allar ófarir. Menn geta líka kennt sjálfum sér um glámskyggnina sem réði ríkjum árin fyrir hrun. Hefði fólk ekki átt að sjá þá staðreynd, að engin innistæða hafi verið fyrir öllu góðærinu?

Það er orðin staðreynd í dag, þótt enginn hafi séð það þá.

Ákveðin heimska og veruleikafirring átti sér stað í heiminum á þessum tíma. Í ljós hefur komið, að fégráðugir menn misnotuðu aðstöðu sína til að græða fé og þeir eru beinir gerendur í þessu máli. Sá sem að stelur, hann er þjófurinn, sá sem að myrðir hann er morðinginn, einnig sá sem að fær menn til fyrrgreindra óhæfuverka.

Þetta eru allavega viðurkennd viðmið sem hafa gefist vel í þúsundir ára. Allt tal um að embættismenn hafi gerst sekir um glæpi eða eitthvað í þá veru er marklaust. Á árunum fyrir hrun vildu allir minna eftirlit og meira frjálsræði til að menn gætu grætt meira.

Niðurstaðan er sú, að fjármálafurstarnir voru gerendurnir. Almenningur og embættismenn spiluðu með og viðurkenndu athafnir peningamannanna. Heimurinn er allur sekur um meðvirkni því ríkt fólk nýtur svo mikillar aðdáunar.

En að kenna embættismönnum um hrunið, það er óttaleg þvæla og engum til sóma.

 

Athugasemdir

[Jón Magnússon, 22.8.2010 kl. 21:10]

Þetta er allt saman satt og rétt nafni. En ég vil minna þig á að við vorum í hópi manna sem vöruðum við og bentum á að það væri ekki innistæða fyrir þessu, vöruðum við afskiptum bankanna og vinnuaðferðum þeirra og minnkandi samkeppni vegna stórfyrirtækja.

[Jón Ríkharðsson, 22.8.2010 kl. 21:27]

Það er alveg rétt, margir vöruðu við þessu. En enginn hlustaði, því allir voru með dollaramerkin í augunum á þessum tíma.

Ég tel það hyggilegast, að fólk horfi fram á við og hætti annað hvort að dæma aðra eða þá líti í eigin barm.

Ég man vel eftir því  árið 2004, þá nefndir þú við mig, að það væri engin innistæða fyrir þessu góðæri og þú sagðir það oftar svo ég heyrði.

En þessir fáu sem vöruðu við, á þá var ekki hlustað. Davíð Oddson sagði líka í ræðu á þingi að afskipti bankanna af viðskiptalífinu væri óeðlileg, enginn hlustaði.

Einn sem ég þekki vel úr bankakerfinu sagðist vera dauðþreyttur á þessu "andskotans Fjármálaeftirliti" sem stöðugt væri að anda ofan í hálsmálið á honum.

En þegar heimskan ræður ríkjum í veröldinni þá vill enginn heyra sannleikann.