Að lifa á lánsfé.

Það þykir ekki hyggin maður sem byggir sína afkomu á lánsfé, skynsamlegra þykir að vinna fyrir því sem fólk eignast.  Þetta liggur ljóst fyrir ekki satt?

Og sama lögmálið gildir að sjálfsögðu í ríkisrekstri.

Ekki er þar með sagt að lántökur séu í öllum tilfellum ónauðsynlegar, vitanlega skapast þær aðstæður sem ýmislegt verður óframkvæmanlegt nema að taka lán. En það þarf að skapa tekjur til að greiða lánin til baka. Og til að skapa tekjur geta menn þurft að gera fleira en gott þykir.

Erlendir fjárfestar standa víst ekki í biðröð til að fá að fjárfesta hér á landi, en álframleiðendur virðast fúsir til að vera hér með starfsemi. Og hver er reynsla okkar af slíkri framleiðslu?

Í Straumsvík hefur verið stunduð álbræðsla í rúma fjóra áratugi. Þegar hafin var þar starfsemi kom fljótlega í ljós, að þar var gert betur við verkafólk en þekkst hafði áður hér á landi. Borguð voru hærri laun auk ýmissa hlunninda. Það segir sína sögu að margir hafa starfað þar áratugum saman og komast þar færri að en vilja. Álver skapa störf fyrir háskólamenntað fólk, verkafólk, iðnaðarmenn auk fjölda verktaka sem byggja afkomu sína á þeim. Einnig eru þau í hópi stærstu skattgreiðenda landsins.

Nú liggur það ljóst fyrir að álframleiðendur erlendir eru tilbúnir til að reisa fleiri verksmiðjur hér á landi, en það má víst ekki vegna þess að mörgum er af einhverjum ástæðum illa við álver. Ríkisstjórninni finnst betra að væla út lánsfé heldur en að taka þá vinnu sem landanum býðst.

Reyndar segjast þau vilja eitthvað annað í staðinn sem á að vera betra. En hvað á það að vera?

Gott og vel, álver sem slík skipta ekki höfuðmáli, heldur skiptir það máli að afla atvinnu og tekna. Ef ríkisstjórnin getur ekki komið með betri lausnir þá neyðist hún til að taka tilboðum álfyrirtækjanna. Það er lítið annað í boði.

Árið 2007 er nefnilega liðið og það kemur aldrei aftur. En ríkisstjórnin hefur fest sig í því vafasama ártali, hún grobbar sig af því að hafa getað vælt lán út úr útlendingum og heldur að það reddi öllu.

Nákvæmlega eins og útrásarvíkingarnir gerðu, þeir tóku mikið af lánum og spiluðu sig stóra um stund.

Öll lán þarf að borga til baka og hvað gerist þegar enginn vill lengur lána okkur?

Þá þýðir lítið að halda fast í okkar sjálfstæði og auðlyndir því miður, því einhvers staðar þarf að fá tekjur til að lifa af.

Eflaust er best að þessi ríkisstjórn víki og við taki stjórn sem vill atvinnuskapandi framleiðslu ásamt framþróun þessari þjóð til handa.