Steingrímur í stjórn og stjórnarandstöðu.

Steingrímur J. Sigfússon gaf sig lengi vel út fyrir að vera sjálfum sér samkvæmur og að fólk gæti treyst því sem hann segði.

Það var á þeim tíma sem hann var í stjórnarandstöðu, en þá gat hann nú aldeilis talað.

Flestir muna þegar hann var snarbrjálaður yfir því að íslenskir ráðamenn væru að ræða við Breta og hollendinga, honum fannst við ekki þurfa að borga krónu til þeirra.

Eitthvað var verið að núa honum þessum orðum um nasir í Kryddsíldinni eftir að varð stjórnarliði.

Þá sagðist hann ekki hafa vitað nógu mikið um málið.

Það getur nefnilega verið slæmt þegar menn segja hluti sem þeir vita ekki nægjanlega mikið um.

Þegar hann breytti um skoðun varðandi Icesave fullyrti hann það að Svavar vinur hans myndi "landa stórkostlegum samningi". Það kom síðan á daginn að hann vissi ekki um hvað hann var að tala, samningurinn var sá alversti sem hægt var að ná varðandi Icesave.

En ég hefði viljað að hann væri enn sama sinnis og hann var í desember árið 2008, en hann sagði í Morgunblaðinu þann 8/12 2008 orðrétt; "ríkið á ekki að standa í því að bjóða upp fólk á þessum viðkvæmu og erfiðu tímum. Ríkið á bankanna og íbúðarlánasjóð og innheimtumenn ríkissjóðs eru líka gerendur í þessu, svo það á vel að vera hægt". Hann vildi vernda heimili almennings á þessum tíma.

En hann er fljótur að skipta um skoðun og sennilega eftir allt saman sá stjórnmálamaður sem hvað mest hefur hent öllu því sem hann hefur staðið fyrir lengst út á hafsauga.

Ragnar Reykás er staðfastur prinsippmaður í samanburði við Steingrím.