Sátt, samstaða og bjartsýni.

Forsætisráðherra hæstvirtur kallaði etir sátt, samstöðu og bjartsýni þjóðar sinnar.

Þetta hljómar fallega í fyrstu, en oft hafa orð dulda merkingu.

Þessi úr hennar munni, hafa aðra merkingu en þau gefa til kynna, við fyrstu sýn.

Með því að tala um sátt meinar hún, að við eigum að vera sátt við hana og hennar sjónarmið.

Með því að tala um samstöðu, þá er hún að tala um að við eigum að standa með henni.

Með því að tala um bjartsýni, þá er hún að vonast til þess að þjóðin fyllist ákveðnu óraunsæi og sé ekkert að hafa fyrir því, að krefja hana svara um ýmislegt misjafnt varðandi hennar gjörðir. Bjartsýni getur líka stundum þýtt ákveðið óraunsæi, þ.e.s. fólk lifir í ákveðnum draumaheimi og telur sér trú um að allt sé svo gott og fallegt. 

Það er engu betra en mikil svartsýni, meðalhóf er best í þessu eins og öðru.

Af þessum sökum get ég engan veginn verið sammála þessum orðum þegar þau koma frá Jóhönnu Sigurðardóttur.