Þarf stjónarskrárbreytingu til þess að auðlyndir hafsins verði þjóðareign?

Sjálfskipaðir spekingar um stjórnskipunarmál hafa farið mikinn og sagt, að nauðsynlegt sé að setja skýr ákvæði varðandi eignarhald á fiskveiðiauðlindinni.

Það er ekki nokkur vafi á því, hver á fiskinn í sjónum, það er þjóðin. Og ríkið fer með umráð yfir auðlindinni í umboði þjóðarinnar.

Svo er nýtingarréttur allt annað mál, hægt er að deila um hverjum þjóðin ætti að leyfa að nýta auðlyndir þær sem hún á, án nokkurs vafa.

Ef ég er eigandi húsnæðis, þá má ég gera hvað sem mig langar til að gera. Ég má brjóta niður veggi og breyta öllu sem ég vil í íbúðinni, enginn getur bannað mér það. Einnig má ég leyfa öðrum að búa í henni, bæði ókeypis og einnig fá af því leigutekjur.

Sá sem að leigir íbúð, má hins vegar ekki einu sinni mála hana án samþykkis eiganda. Eigandinn hefur umráðaréttinn yfir sinni eign, að sjálfsögðu.

Ríkið getur og hefur sett lög um fiskveiðar, útgerðamenn hafa ekkert um það að segja. Nýlegt dæmi sem styður mitt mál, er þegar sjávarútvegsráðherra bannaði dragnótaveiðar á vissusvæði. Einnig eru tímabundin bönn við notkun veiðarfæra alþekkt sem og bann við togveiðum á viðkvæmum svæðum í landhelginni.

Útgerðarmenn verða að lúta vilja kjörinna fulltrúa eigenda auðlindarinnar.

Ekkert styður þá kenningu að útgerðarmenn eigi fiskimiðin, þeir hafa eingöngu leyfi til að nýta þau og ef einhver ruglar saman nýtingar og eignarrétti, þá hefur viðkomandi ekki góðan lagaskilning til að bera.

 

 

Athugasemdir

[Haraldur Haraldsson, 26.1.2011 kl. 20:32]

Mæltu manna heilastur/Kveðja

[Jón Ríkharðsson, 26.1.2011 kl. 21:00]

Þakka þér fyrir Halli minn, við stöndum saman í baráttunni.