Dómstóll götunnar.

Eftir hrunið á fjármálamörkuðum heimsins hefur hinn hvimleiði dómstóll götunnar verið á fullu við að fella dóma.

Margir af hans meðlimum láta sér nægja að renna syfjuðum augum svefndrukknir í fasi yfir fyrirsagnir Fréttablaðsins. Síðan keyra þeir í vinnuna uppfullir af fróðleik þeim, sem fyrirsögnin felur í sér og fræða þá gjarna áhugasama vinnufélaga um viðkomandi málefni. Ef fræðarinn hefur háværan málróm og notar slatta af blótsyrðum, til að rökstyðja sitt mál, þá hefur hann sannfært alla á vinnustaðnum umviðkomandi mál í örstuttum kaffitíma. Svo breiðist boðskapurinn út og dómur er að lokum uppkveðinn.

Þeir meðlimir dómsstólsins sem af mestri djúphyggni í hópnum státa, ganga lengra og lesa greinina til enda. Þeir þurfa þá færri blótsyrði til þess að fylla upp í frásögnina og geta talað á lægri nótum en hinir.

Þessi hvimleiði, sjálfskipaði dómstóll vekur reiði og ótta í samfélaginu.

Þegar ég hugsa til hans, þá þakka ég fyrir alvöru dómstóla og alvöru réttarríki. Fagmenn taka sér marga mánuði til að kanna mál til hlítar á meðan fúskararnir láta sér eina blaðagrein nægja.

Vissulega geta fagmenn komist að rangri niðurstöðu, enda er ekkert fullkomið í þessum heimi, en meiri líkur eru á að þeir, finni sannleikann heldur en hinir.