Að standa við stóru orðin.

Það er orðið tímabært að þingmenn verði látnir standa fyrir máli sínu.

Mörður Árnason sagði berum orðum í Silfri Egils að Landsvirkjun hafi mútað sveitastjórn Flóahrepps.

Þetta er ekki í fyrsta skiptið sem þingmenn vinstri flokkanna slá um sig með gífuryrðum. 

Gallinn er sá að enginn nennir að elta ólar við þvaðrið í þeim, en því miður hættir sumum til að trúa þeim.

Ef einhver kona sakar mann um nauðgun, þá er hún um leið búinn að skaða hans mannorð, jafnvel þótt maðurinn sé saklaus en samt tekur það tíma fyrir hann, að hreinsa sitt nafn.

Þetta vita vinstri mennirnir, þeir segja bara að sjálfstæðismenn hafi þegið mútur og þá um leið hafa þeir klekkt á þeim.

Það að bjóða eða þiggja mútur er alvarlegur glæpur. Ef grunsemdir eru uppi um slíkt athæfi þá ber að kæra það strax.

Hafi þingmaðurinn rökstuddan grun um slíkt án þess að láta þar til bær yfirvöld vita, þá telst það alvarlegt mál, að þegja yfir slíkum grun. 

Ef þetta reynist innihaldslaust orðagjálfur sem eingöngu er sett fram til þess að klekkja á pólitískum andstæðingum, þá á Mörður Árnason að víkja hið snarasta og hafa skömm fyrir.

Einnig ætti honum að vera stefnt fyrir meiðyrði, því rangar ásakanir eru í andstöðu við lög.

Það er óþolandi að hlusta á þingmenn koma með alvarlegar ásakanir án þess að fótur sé fyrir þeim, slíkum mönnum ber að refsa.

Segi mútur og skrifa mútur