Jóhanna og postulinn Páll.

Jóhanna Sigurðardóttir á í sömu vandræðunum með sjálfa sig og postulinn Páll átti meðan hann lifði á meðal manna.

Páll sagði í einu bréfa sinna, að það góða sem hann vildi gera, gerði hann ekki, heldur gerði hann það illa sem hann vildi ekki gera, sama á við um Jóhönnu Sigurðardóttur.

Jóhanna Sigurðardóttir vildi gera fólki gott, með því að slá skjaldborg utan um það. Hún sló svo skjaldborg um fjármálafyrirtæki og erlenda vogunarsjóði.

Jóhanna Sigurðardótti vildi sannarlega gera gott, með því að auðvelda fólki að borga af lánunum sínum. En hún hækkaði allt sem hægt var að hækka og þá jukust afborganir af lánum fólks.

Hún vill gera gott með því að efla völd þingsins og minnka ítök framkvæmdavaldsins. Í staðinn leggur hún það til, að framkvæmdavaldið fari með öll mál er varða fjölda ráðherra og verkaskiptingu þeirra í millum.

Er þá Jóhanna Sigurðardótti eins og Páll postuli?

Nei, það er grundvallarmunur á þeirra nálgun við þenna hvimleiða kæk.

Pál postuli iðraðist og hann vissi af breyskleika sínum, þannig tókst honum að vinna bug á sínum veikleika.

Jóhanna Sigurðardóttir hefur aldrei séð neitt athugavert við sínar athafnir, lengi vel kenndi hún sjálfstæðismönnum um allt sem miður fór, en núna kennir hún VG um allt sem miður fer í stjórn landsins um þessar mundir.

Sá sem að kann ekki að iðrast getur aldrei gert gott, Jóhanna er lifandi sönnun þess.

Kjósendur eiga að hugsa vel, áður en kosið er næst og treysta þeim sem kunna að iðrast, því öllum verður fótaskortur á stjórnmálanna hálu braut.