Sagan sem ekki má gleymast.

Í ljósi ásakanna á báða bóga, varðandi sögufölsun fólks, þá er vert að minnast þess sem virtur fræðimaður sagði eitt sinn. Hann sagði að engin saga væri til, aðeins sögulegar túlkanir og að hver kynslóð túlki sín eigin sjónarmið. Í raun taldi hann að engin mannkynssaga væri til, heldur margar sögur um ólík efni mannlífsins.

Þetta eru orð að sönnu, enda erum við öll mörkuð af okkar eigin upplifun sem einkennist af okkar skoðunum á viðkomandi málefnum hverju sinni. En það eru sem betur fer til skrifaðar heimildir og mál eins og Icesave, sem er mjög ungt í sögunni, er auðvelt að fjalla um því það er flestum í fersku minni.

Samt reyna stjórnarliðar að þyrla upp ryki til að blekkja fólk með dyggri aðstoð þeirra sem þiggja blekkinguna glaðir, því þeim er illa við Sjálfstæðisflokkinn. 

Einn hinna blekktu heimsótti síðuna mína í gær og hann gerir betur en Jóhanna og Steingrímur, þiggur glaður alla lygina og lýgur svo meira að sér til að lifa í algjöru myrkri. Já smekkur fólks er misjafn og það ber að virða.

Hann hélt því fram að forsetinn hefði skrifað undir samning þann sem fyrri ríkisstjórn gerði seinni hluta árs 2008. Það var ekki samningur heldur minnisblað og ólíklegt er að forseti skirfi undir slíkt. 

Staðreyndin er, að Jóhanna og Steingrímur, af einhverjum óþekktum ástæðum reyndu allt til að knésetja þjóðina og þvinga okkur til að borga skuld sem við áttum aldrei að borga.

Ofangreint minnisblað féll úr gildi þegar samið var um hin svonefndu Brusselviðmið. Saga þeirra er í stuttu máli sú, að í nóvember árið 2008 náði viðræðunefnd Íslands, Hollands, Bretlands og Þýskalands, undir forystu Frakklands samkomulagi um stuttan texta þess efnis, að ríkin létu af tafaraðgerðum AGS, féllu frá niðurstöðu gerðardóms og ákváðu að hefja viðræður á grundvelli EES réttar, með aðkomu stofanna ESB og með hliðsjón af sérstaklega erfiðri stöðu íslensku þjóðarinnar.

Í stað þess að vinna í nánu samráði við stofnanir ESB, á grundvelli EES réttar, þá ákvað ríkisstjórnin að senda Svavar og félaga til að semja við andstæðinga okkar. Ef farið hefði verið eftir Brusselviðmiðunum í upphafi og málið unnið á grundvelli EES réttar, þá er ekki ólíklegt að niðurstaða sú sem fékkst í byrjun vikunnar hefði komið fram mun fyrr.

Stjórnvöld reyndu lítt að halda hagsmunum okkar á lofti, málsmetandi einstaklingar töluðu á þeim nótum að okkur bæri siðferðisleg skylda til að borga og vitanlega notfærðu viðsemjendur okkar sér þennan undarlega veikleika.

Blekkingum Steingríms má heldur ekki gleyma. Þann 3. júní árið 2009 spyr Sigmundur Davíð um framgang Icesave málsins og spurði Steingrím hvort til stæði, næstu daga, að undirrita samning. Steingrímur fullvissaði Sigmund Davíð um, að það væru könnunarviðræður í gangi og hét því, að alþingi yrði haldið upplýstu um málið. 

Daginn eftir, þann 4. júní árið 2009, bárust fréttir um að samningar um Icesave væru að fæðast og þeir voru samþykktir af ríkisstjórninni þann 5. júní. 

Í viðtali við Morgunblaðið örfáum dögum síðar var fjallað um samninganna og sagt að aðilar málsins hafi fundað stíft 3-5. júní og að samkomulag ætti að nást að kvöldi þess fimmta.

Augljóst er að Steingrímur laug að formanni Framsóknarflokksins.

Icesave málið er saga ræfildóms ríkisstjórnarinnar, hálfsannleika, blekkinga og lyga.

Hin tæra vinstri stjórn á engan heiður af þessari farsælu niðurstöðu sem á endanum náðist fram.

Það er meirihluti íslensku þjóðarinnar ásamt forsetanum sem á þann heiður, ríkisstjórnin og taglhnýtingar hennar eiga ekkert nema skömm í þessu máli. 

Athugasemdir

[Þorvaldur Hrafn Yngvason 30.1.2013 kl. 10:12]

Sæll Jón

Er það ekki rétt munað hjá mér að Ólafur Ragnar skrifaði undir fyrsta IceSave samninginn (þeirra VG/S), sem var síðar hafnað að Hollandi/Englandi, vegna fyrirvara?

Kv.

[Sigrún Guðmundsdóttir 30.1.2013 kl. 11:10]

Sæll Jón.

Góður pistill hjá þér að vanda og rétt að Icesave málið er saga ræfildóms ríkisstjórnarinnar, hálfsannleika, blekkinga og lyga.

Hvers vegna? Við höfum jú samúð með fyrstu aðgerðum en síðan virðist mega skrifa þennan reikning alfarið á ESB þráhyggjuna því eins og Rozwadowski fulltrúi AGS á Íslandi sagði í fréttum RUV í gær:

„Svo að ég held að það hljóti að vera afar skýrt að það hafi ekki verið skilyrði fyrir aðstoð Alþjóðagjaldeyrissjóðsins að ljúka samkomulagi við Hollendinga og Breta,“ segir Rozwadowski.

- Og nú finnst Jóhhönnu og Steingrími einmitt góður tími til að hætta að horfa í baksýnisspegilinn. Hlægilegt en jafnframt óhugnanlegt.

[Hörður 30.1.2013 kl. 16:09]

Og þetta má ekki gleymast heldur http://www.forsaetisraduneyti.is/media/island/frettir/11.pdf

[Jóhann Kristinsson, 30.1.2013 kl. 19:02]

Takk fyrir að minna okkur á hvernig upphaf IceSave ferilsins byrjaði.

Ég hef nú oft furðað mig á af hverju svo kallaður Svavarssamningur er kallaður samningur. Í mínum augum er þetta óskalisti hollendinga og breta.

Svo átti að keyra þetta í gegnum þingið án þess að þingmenn fengju að lesa óskalistan. En þegar þingmenn kíktu í pakkan þá var þarna skuldabréf upp á 630 miljarða í erlendum gjaldeyri á 5.5% vöxtum og að Ríkið ætti að ábyrgast allar greiðslur.

Hvar átti Ríkið að fá gjaldeyri fyrir þessum afborgunum á IceSave óskalistanum, Ríkissjóður hefði farið á hausinn.

Það má nú kanski þakka Pétri Blöndal að koma inn í Svavarsóskalistan "poison pill" fyrirvara ákvæðinu.

Sem betur fer voru hollendingar og bretar með of mikla græðgi og neituðu að samþykkja óskalistan með fyrirvara ákvæðinu.

En ef hollendingar og bretar hefðu samþykkt óskalistan þeirra með fyrirvara ákvæðinu þá hefði þetta orðið að lögum af því að Forsetinn var búinn að skrifa undir þetta.

Græðgi hollendinga og breta var það sem kom IceSave ferlinu í þann farveg sem endaði á mánudaginn með stórsigri Íslands fyrir EFTA dómsstólnum.

Kveðja frá Las Vegas

[Jón Ríkharðsson, 30.1.2013 kl. 23:45]

Sæll Þorvaldur, jú það er rétt, forsetinn skrifaði undir fyrsta samninginn með fyrirvara um að ákveðnir fyrirvarar yrðu virtir.

[Jón Ríkharðsson, 30.1.2013 kl. 23:46]

Þakka þér hlý orð í minn garð Sigrún, tek undir allt sem þú segir.

[Jón Ríkharðsson, 30.1.2013 kl. 23:48]

Það hefur ekkert af þessu gleymst og mun ekki gleymast, netið geymir allt Hörður. Segja má að stjórnvöld hafi aldrei staðið almennilega í lappirnar í þessu máli, ekki heldur fyrri ríkisstjórn. En rikisstjórn Geirs H. Haarde má þó eiga það, að þau vildu ekki gera samning samk. minnisblaðinu og hefðu líklega farið aðrar og betri leiðir en núverandi ríkisstjórn.

[Jón Ríkharðsson, 30.1.2013 kl. 23:49]

Sammála þér Jóhann og ég sendi að sjálfsögðu kærar kveðjur til Las Vegas.

[Jón Steinar Ragnarsson, 31.1.2013 kl. 09:19]

Það var semsagt Baldur Guðlaugsson og Áslaug Árnadóttir sem skifuðu undir þetta samkomulag um skilning eða memo. Spaugilegt. Hefur það einhverja þýðingu að hvergi er telkið fram í hverra umboði þau undirrita þetta?

Það er allavega löngu ljóst að þessi pappír hélt ekki fyrir lögum og dómi. Annars hefði nú verið látið meira með það.

Í örvæntingu sinni benda Jámenn á þetta eins og og segja að Geir hafi samið um miklu verri kjör. Þetta er ekki samningur um neitt heldur sátt um misskilning. Eru menn að reyna að réttlæta,allt,þetta,ógeð á,þessu plaggi?

[Jón Ríkharðsson, 31.1.2013 kl. 12:08]

Ég þekki ekki nákvæmæega alla söguna, varðandi minnisblaðið nafni, en það sem ég hef heyrt bæði og lesið, bendir til þess að Hollendingar hafi heimtað að þessar kröfur yrðu settar á blað og það undirritað, til þess að það yrði grundvöllur fyrir frekari viðræðum.

Það stóð aldrei til af hálfu íslenskra stjórnvalda að semja á þessum nótum, minnisblaðið táknaði aldrei neitt annað en vilja íslendinga til að semja um málið, minnisblaðið var svo ógilt þegar ákveðið var að fá stofnanir ESB til að miðla málum og taka þátt í samningaviðræðunum.

En heimskan er svo mikil í umræðunni, að einn mætti staffírugur mjög í athugasemdarkerfið hjá mér fyrir skömmu og sagði forsetann hafa undirritað minnisblaðið og gott ef það var ekki orðið að samningi, svei mér þá. Þetta minnir á fjöðrina sem breyttist í hænu.

[Hörður 31.1.2013 kl. 23:23]

Jón Steinar það kemur skýrt fram að Áslaug er fulltrúi íslenska innistæðutryggingasjóðsins. Baldur er fulltrúi íslensku ríkisstjórnarinnar. Ég er ekki réttlæta eitt eða neitt bara að benda á þetta þar sem síðuhafi vill halda sögunni til haga. Jón þú segir "Hollendingar hafi heimtað að þessar kröfur yrðu settar á blað og það undirritað, til þess að það yrði grundvöllur fyrir frekari viðræðum." Hér staldra ég við og undirituðu þá bara Baldur og Áslaug svona vitleysu bara af því hollendingar vildu það. Og þú segir það stóð aldrei til að semja á þessum nótum eru þá undirskriftir fulltrúa íslenkra ráðamanna einskis virði, hvaða bull er þetta eiginlega sem þú ert að segja.Hollendingar veifuðu þessu plaggi framan í allar samninganefndir íslands, Hér annar tengill   http://www.youtube.com/watch?v=V1VI8W7_iE0 .

[Jón Ríkharðsson, 1.2.2013 kl. 01:44]

Hörður, miðað við það sem Ingibjörg Sólrún hefur sagt, þá féll minnisblaðið úr gildiþegar Brusselviðmiðin voru gerð. Bjarni nefnir enga vaxtatölu í þessari ræðu, hafi hann gert það þá hefur það farið framhjá mér. Hann talar jú um skuldbindingar okkar sofrv., eins og flestir gerðu á þessum tíma.

Þess vegna hef ég alltaf sagt, að nauðsynlegt hafi verið að fá harðsnúinn samningamann til að leiða samninganefndina íslensku, helst útlendan því við höfðum engan slíkan í þeim hópum sem núverandi og fyrrverandi stjórnvöld skipuðu.

Smátt og smátt kom nefnilega í ljós að okkur bar ekki að borga þessa skuld, Alain Liepits (er ekki viss um að ég stafsetji nafn hans rétt) tók þátt í endurskoðun reglna um innistæðutryggingar ESB og hann sagði það klárt mál að okkur bæri ekki að borga.

Það var ófaglegt að láta íslenska embættismenn semja fyrir okkur, hvort sem þeir heita Baldur Guðlaugsson eða Svavar Gestsson Bretar og hollendingar sýndu fulla hörku og þeir höfðu stuðning flestra þjóða á þessum tíma. Það voru engar samningaviðræður hafnar þegar Bjarni flutti ræðuna, ekki af neinni alvöru.

Annars er ekkert hægt að fullyrða um hvað hefði gerst ef ríkisstjórnin hefði ekki farið frá völdum, en líklegt er í ljósi sögunnar, að ríkisstjórn Geirs hefði haldið betur á málum en síðari ríkisstjórn gerði. 6,7% vextirnir voru bara viðmið, Bjarni gaf m.a. í skyn í ræðunni, að það væri ekki búið að loka neinu, ég skil það svo að það hafi engir samningar verið gerðir og að fá heimild til ríkisábyrgðar þýðir ekki að hún verði endilega nýtt. En svona vangaveltur, sem ekki skila neinni niðurstöðu, breyta því ekki að framganga núverandi stjórnvalda í Icesave er til háborinnar skammar.