Að byggja upp grænt hagkerfi og ferðamannaþjónustu.

Það hefur lengi verið markmið Vinstri grænna að koma í veg fyrir álframleiðslu hér á landi og byggja upp í staðinn, ferðamannaiðnað og grænt hagkerfi.

Þetta hljómar notalega í eyrum margra og hefur nú hið nýja framboð Guðmundar Steingrímssonar tekið græna hagkerfið upp á sína arma, ekki vilja þau fleiri álver, svo mikið er víst.

En hvernig virkar þessi stefna í reynd?

Ferðamannaiðnaður býr til fjölda láglaunastarfa og líklegt er, miðað við þróunina í fiskvinnslunni að útlendingar starfi að miklu leiti í þessari grein. En samt skal ekki gert lítið úr áhrifum ferðamennsku á efnahag þjóðarinnar, því vissulega skapar ferðamannaþjónusta gjaldeyri og ekki eru öll störf innan hennar lágt launuð. 

Þær þjóðir sem byggjast nær eingöngu á ferðamnannaiðnaði standa ekki vel, þannig að ekki dugar hann einn og sér til þess að halda hagkerfinu uppi.

Svo er það græni iðnaðurinn, hann er að mestu leiti óskilgreindur. En talað hefur verið um að grænmetisbændur geti keypt ódýra orku og ræktað jafnvel ávexti og grænmeti til útflutnings. Svo hefur verið talað um gagnaver, flutning raforku með sæstrengjum osfrv., allt nema álver.

Á tímum sem þessum getum við ekki leyft okkur að taka mikla áhættu, varðandi hagkerfið. Árum saman höfum við niðurgreitt lambakjöt til útflutnings, það hefur ekki skilað hagnaði þótt eitthvað virðist vera að rofa til í þeim málum.

Hversu langan tíma mun það taka Ísland, að markaðsetja íslenskt grænmeti og ávexti í útlöndum?

Líklegt er að fólk í öðrum löndum verði ekkert sérlega upprifið yfir íslensku ávöxtunum og grænmetinu, því ísland hefur ekki þá ímynd í huga íbúa heimsins, að vera mikið ávaxta og grænmetisland.

Við þyrftum að eyða stórum upphæðum, upp á von og óvon, til þess að öðlast markað fyrir ávexti og grænmeti, óvíst er hvort það takist.

Við megum heldur ekki gleyma því, að þær þjóðir sem framleiða mest af ávöxtum og grænmeti munu ekki taka samkeppninni fagnandi.

Fyrir utan sjavarútveginn, þá eru það álverin sem hafa sannað sig, sem burðarás atvinnu og efnahagslífsins.

Álver skapa fjölda starfa og allt eru það ágætlega borguð störf, það eru engin láglaunastörf í álverum.

Álver kaupa einnig mikið af vöru og þjónustu, mörg fyrirtæki hafa byggst upp í kring um álver, nægir að nefna Vélsmiðju Hjalta Einarssonar, en það fyrirtæki blómstrar og skaffar mörgum atvinnu.

Andstæðingar álvera benda á það, að þjóðin sé ekki aðgræða á raforkusölunni.

Ekki hef ég forsendur til að meta það, en að þessu sinni gef ég mér það, að við gætum grætt meira á orkunni ef hún færi annað en til álvera.

Er þá betra fyrir íslensku þjóðina, að græða á raforkunni þannig að orkufyrirtækin blómstra sem aldrei fyrr og ríkið græðir á tá og fingri?

Á sama tíma fáum við ekki að njóta þess fjölda vel launaðra starfa sem álver hafa upp á að bjóða, auk þeirrar rannsóknarvinnu sem þar fer fram, þjónustugreinarnar verða þá af þeim tekjum sem þær fengju frá álverunum.

Í staðinn gætu kannski grænmetisframleiðendur ræktað meira grænmeti til útflutnings. Þeir þyrftu þá að taka á sig mikinn fórnarkostnað á eðan er verið að finna markaði fyrir afurðirnar og óvíst er hvort þeir geti borgað mannsæmandi laun.

Gagnaver skapa ekki eins mörg störf og álver, en þau gætu samt verið góð viðbót við hagkerfið.

Vaxandi hópur stjórnmálamanna vill ekki þá atvinnugrein sem skapar fjölda starfa, hefur tryggan markað fyrir sínar afurðir og borgar betri laun en þau fyrirtæki sem þeir vilja leggja áhersla á.

Þeir leggja meiri áherslu á, að orkufyrirtækin geti selt orkuna á hærra verði, heldur en að horfa á heildarhagsmuni þjóðarinnar.

Athugasemdir

[Stefán 13.12.2011 kl. 15:45]

Það er mikilvægt að uppbygging í ferðamannaiðnaði verði skipulaggður í átt að dýrari neytendum.

Ef hægt að að fá ferðamenn sem eyða meiru í "minna", þá er hægt að þéna meira.

Það er einnig mikilvægt fyrir land eins og Ísland að það verði ekki fjölda-ferðamannastaður.

Meira Mónakó frekar en Benidorm:)

[Rauða Ljónið, 13.12.2011 kl. 17:15]

Ferðamannaiðnaðurinn er ekki grænn né grænnt hagkerfi og ekki umhverfisvænn hann er stærsti mengunarvaldurinn á Íslandi losar um 4.0 milljón tonn af CO2.
Gunnlaugur Stefánsson formaður Flugráðs, að árið 2005 hefði útblástur frá íslenska flugflotanum verið á við 14 álver í Straumsvík. En stýrihópur sem hann fór með formennsku í skilaði samgönguráðherra áfangaskýrslu um áhrif ákvörðunar Evrópusambandsins í morgun.

Farþegaflug ferðamannaiðnaður og vöruflug, þ.e. flug frá og til Íslands og innanlands nemur um 3.9 til 4.2 milljónum tonna af CO2, sem er svipuð og losun, 14 álvera á CO2 eins ISALs. Hvert tonn af áli sem framleitt er á Íslandi eða 790 þúsund tonn með raforku úr vatnsorku  í stað raforku úr jarðeldsneyti sparar andrúmsloftinu 13,2 tonn af koltvísýringi. (  790 þúsund x 13,2 CO2 ) = 13.2 milljóna af CO2 sparnaður á hnattræna vísu.                                       

Modelling was also conducted to quantify the effect of using either all recycled or all primary aluminium. The table below shows that even with all virgin (primary) metal, net carbon dioxide savings are substantial.

Net GHG Savings

Metal Used	All Primary	30% Recycled	60% Recycled	95% Recycled
Tonnes CO2e saved per tonne of Al	13.9	18.1	22.9	26.7

 Sparar 5-falda núverandi innanlandslosun á Íslandi og um 12% af núverandi losun í heiminum vegna raforkuvinnslu til álframleiðslu!"
 Er eitthvað annað land í veröldinni sem getur sparað 5-falda losun sína hnattrænt á CO2 ?.

Yfir 40 eða 42-44% af verðmætum áls er talið verða eftir í landinu,hreinar gjaldeyristekjur eru um 90 milljarðar heildar sölu tekjur yfir 200 milljarðar." / með 1500 = gera veltu upp á hvert starf beint 133 milljónir eitthundrað þrjátíu og þrjár milljónir.

Hversu mikið af tekjum af ferðamennsku verði eftir á Íslandi ef út í það er farið?

 Lítum á nokkrar staðreyndir;

 Hótelbyggingar, svo getur farið að allt að 70% af því fjármagni sem fari í hótelbyggingar fari úr landi.

Farartæki: Flugvélar sem fljúga ferðamönnum hingað, eru keypt erlendis frá, það sama um bíla sem flytja ferðamennina um.

Þarna fara allt að 90% af því fjármagni úr landi, sem notað er í þessi farartæki.

Að auki verður að flytja inn allt eldsneyti á þessi farartæki.

 Um 90% ferðamann sem koma til Íslands, koma til Reykjavíkur.

Sumir þessara ferðamanna fara Gullnahringinn, Þingvellir, Geysir, Gullfoss, Kerið og svo aftur til Reykjavíkur. Sumir fara einnig í Bláa Lónið.

 Sem sagt, fæstir skoða ekki hina eiginlegu náttúru á hálendinu, sem alltaf er verið að tala um að sé svo stórkostleg.

 Bláa lónið er upphaflega umhverfisslys og ég held að ekki sé hægt að mótmæla því að í dag hefði það aldrei orðið til vegna umhverfissjónarmiða í dag er vatninu dælt aftur í jörðu

 Ef við viljum halda náttúrulandsins ósnortri legg ég til við Hitaveitu Suðurnesja að þegar verði boraðar nokkrar holur í Svartsengi til að dæla niður vatni því sem að nú myndar umhverfisslysið Bláalónið þetta lón á ekki heima í ósnortinni náttúru þessa svæðis og ætti að vinna í því að fjarlægja það. Ef aldrei hefði verið virkjað í Svartsengi hefðu aldrei orðið til störf í Bláalóninu.

Kv, Sigurjón Vigfússon.

[Jón Ríkharðsson, 13.12.2011 kl. 17:25]

Það er rétt hjá þér Stefán, betra er að markaðasetja ferðamannaiðnaðinn á þann hátt sem þú nefnir.

[Jón Ríkharðsson, 13.12.2011 kl. 17:31]

Þakka þér fyrir Sigurjón minn, ég vona að þú hafir ekki misskilið mig. Ég talaði um ferðamannaiðnað og grænt hagkerfi, en ég hef enga trú á að grænt hagkerfi, þ.e.a.s. umherfisvænn iðnaður sem kallaður er því nafni s.s. ræktun á grænmeti osfrv., geti orðið burðarás íslensks hagkerfis.

Það er rétt sem þú bendir á, ferðamannaiðnaðurinn mengar mikið og landið ber ekki stóran fjölda ferðamanna og sá iðnaður er alls ekki grænn.

Ég hef mesta trú á stóriðju og iðnaðarframleiðslu, það gefur mesta peninginn.

Við gerum miklar kröfur og til þess að uppfylla þær, þá þarf mikla peninga. Við sættum okkur ekki við og eigum ekki að sætta okkur við annað en góða heilbrigðisþjónustu og öflugt velferðarkerfi, handa þeim sem geta eki bjargað sér á eigin spýtur.