Eru vinstri flokkarnir saklausir af hruninu?

Ekki er hægt með nokkrum skynsamlegum rökum að gera stjórnmálamenn ábyrga fyrir öllu hruninu, en miðað við áráttu vintri flokkanna að kenna sjálfstæðismönnum um allt, þá eiga þeir líka að skoða sinn þátt.

Samfylkingin ber, samkvæmt þeirra skilgreiningu á hlutverki stjórnmálamanna, stóra ábyrgð á hruninu, ef ekki þá mestu, miðað við þeirra eigin ásakanir á hendur Sjálfstæðisflokknum.

Allan tímann, frá því að Ingibjörg Sólrún flutti Borgarnesræðuna frægu, þá flaðraði Samfylkingin upp um alla fjármálamenn sem vildu taka við blíðuhótum þeirra, SF þáði háa styrki frá öllum sem vildu láta fé af hendi rakna, sumir vilja meina hærri styrki en Sjálfstæðisflokkurinn fékk, en í það minnsta ekki mikið minni styrki.

Össur Skarphéðinsson laumaði því út úr sér, að flokkurinn hans hafi gengið í lið með ákveðnum aðilum innan viðskiptalífsins, hægt er að telja það með nokkurri vissu, að hann eigi þar við stjórnendur Baugs, en Samfylkingin varði það fyrirtæki ansi fimlega eins og alþekkt er.

Svo varðandi þau þensluhvetjandi atriði sem nefnd hafa verið, spilaði byggingamarkaðurinn stóran þátt í útlánaþenslu bankanna og þar bera vinstri flokkarnir mikla ábyrgð.

Lóðir í Reykjavík voru settar á uppboð, en það snarhækkaði verð á lóðum, svo hækkuðu vinstri flokkarnir í Reykjavík lóðarverð enn frekar með því að takmarka framboð meðan það ríkti gífurleg eftirspurn eftir lóðum í Reykjavík.

Erfitt er að tala um VG í þessu samhengi, en miðað við orð Ögmundar Jónassonar í viðtali við Viðskiptablaðið 2. apríl árið 2007, en þá sagði hann að ef VG kæmist í ríkisstjórn, þá myndu menn óttast að auðmennirnir færu úr landi.

Ögmundur kvað þá nú þegar vera farna með starfsemi sína að mestu leiti úr landi og hann sagði m.a.;"íÍ stærstu fyrirtækjunum sem eru skráð í Kauphöll Íslands er helmingurinn af eignarhaldinu í útlöndum, 60% af eignarhaldinu í Straumi er í útlöndum, 70% af eignarhaldi Landsbankans er í útlöndum. menn eru að hluta til farnir. Þess vegna töluðum við um það við einkavæðinguna að hér yrði að vera einn traustur þjóðbanki. Við viljum nefnilega ekki bankanna úr landi, en þeir eru á förum-því miður".

Það ber að virða Ögmundi það til vorkunnar, að árið 2007 voru vinstri menn í tvöþúsund og sjögírnum, alveg ægilega hrifnir af bönkunum, þeir vildu bara borga meira í velferðarkerfið og hækka skatta, að öðru leiti voru þeir tiltölulega kátir með bankanna.

Svo fjallaði rannsóknarskýrslan um 90% lán Íbúðarlánasjóðs, en þau ullu umtalsverðri útlánaþenslu, sérstaklega þegar bankarnir fóru að keppa við sjóðinn.

Það olli Ögmundi engu hugarangri árið 2007, heldur sagði hann í viðtalinu;"Það eru ekki allar skuldir slæmar. Þegar ég horfi til baka, til Sigtúnsáranna sem svo hafa verið nefnd, í byrjun níunda áratugarins, þá fékk fólk lánað til íbúðarkaupa frá hinu opinbera sem nam minna en 20% af kostnaðarverði íbúðar. Nú erum við að tala um 90% lán. hefur þetta verið til góðs eða ills? Tvímælalaust til góðs".

Af þessum orðum Ögmundar má ráða, að hann var ekki hress með það, að bankarnir væru að fara úr landi, að hans mati, einnig dásamaði hann 90% lánin og taldi þau hafa verið til góðs, en þetta var sagt á tímum mikillar útlánaþenslu.

Í ljósi verka VG í núverandi ríkisstjórn, þá er auðveldlega hægt að efast um staðfestu þeirra og heilindi.

Það má segja að Vinstri grænir séu heppnir að því leiti, að þeir voru í stjórnarandstöðu allan tímann.

En Samfylking var mikið ákafari í daðrinu við útrásarvíkinganna en sjálfstæðismenn, þótt samfylkingarfólkið vilji helst láta lítið á því bera um þessar mundir.

Lygaapuninn um Geir H. Haarde.

Spunameistarar þjóðarinnar hafa reynt að telja fólki trú um, að það hafi verið ábyrgðarlaust af Geir H. Haarde að upplýsa þjóðina ekki betur í aðdraganda hrunsins og hefur DV gegnið ansi hart fram í þessum þvættingi.

Blaðið hefur margsinnis vitnað í orð Geirs og fundið það út að þau voru ekki í samræmi við staðreyndir, m.a. þegar hann gerði lítið úr fundi sínum með Björgólfi Thor og fleirum á þessum tíma.

Nokkrir einstaklingar sem státa af þekkingu og eðlilegri rökhugsun hafa hins vegar bent á þá staðreynd, að á tímum sem þá ríktu var mikið atriði að segja sem minnst til þess bæði að hafa starfsfrið og valda ekki óróa á mörkuðum.

Óvarleg ummæli hefðu getað leit til þess að allt hrundi strax, hætta var á bankaupphlaupi osfrv., það er nefnilega oft betra að segja lítið og fara varlega, eins og Geir H. Haarde veit, enda er hann skynsamur maður.

Þegar Geir var að hitta stjórnendur bankanna og stjórnendur seðlabankans, þá var ekki komið fram hversu bankakerfið var í raun eitrað og rotið, það kom fram síðar. Þess vegna töldu allir möguleika á að bankarnir gætu mögulega lifað, þótt það væru líkur á falli þeirra, reyndar yfirgnæfandi líkur, en líkur eru ekki staðreyndir eins og allir aðrir en staurblindir vinstri menn vita.

Spunameistararnir hafa ekki lesið nægjanlega mikið í rannóknarsýrslu alþingis til að vita, að leynd er nauðsynleg á tímum sem þessum, en á bls. 63. í 7. bindi skýrslunnar stendur m.a.; "gagnrýnisvert er að ekki skyldi betur gætt að halda leynd um  fundarhöld og aðgerðir sem þagnarskylda ríkti um hjá starfsmönnum Seðlabanka íslands og Stjórnarráðs Íslands".

Skýrsluhöfundum var það vitanlega ljóst, að nauðsynlegt er á svona tímum að hafa fullkomna leynd yfir öllu og stjórnvöld eru gagnrýnd fyrir að hafa ekki haldið fjölmiðlunum meira fyrir utan það sem að var að gerast.

Stundum hafa spunameistarar og þeir hjá DV dásamað rannsóknarskýrsluna, en það er bara þegar henta þeim, þeir eru mótfallnir öllu því, sem þjónar ekki þeirra málsstað.

Ef þeir hjá DV vilja skammast út í það, hvað Geir sagði í hruninu, þá var það ef eitthvað er, of mikið.

Spuninn afhjúpaður.

Þessi frétt Morgunblaðsins frá því í október árið 2008 afhjúpar lygaþvættinginn um það, að Geir H. Haarde hafi ekki haft önnur úrræði en að láta bankanna falla.

Fram kemur að tveir hagfræðingar Breskir hafi bent á það, í júlímánuði árið 2008 að við ættum möguleika á að þjóðnýta bankanna og veðsetja náttúruauðlindir til þess að verja bankanna falli, einnig væri hægt að nýta eignir lífeyrissjóðanna.

Þorvaldur Gylfason og Már Guðmundsson voru báðir inn á því, að dæla skyldi fé inn í bankanna, sem betur fór þá voru þeir ekki við stjórnvölinn í Seðlabankanum, en Þorvaldur sóttist eftir stöðu seðlabankastjóra og Már fékk starfið eins og kunnugt er.

Enn og aftur, þá var það ekki gert, heldur voru bankarnir látnir falla, það var meðvituð og hárrétt ákvörðun Geirs H. Haarde og Davíðs Oddsonar á sínum tíma.

Hafi þeir farið að ráðum bresku hagfræðinganna og þjóðnýtt gömlu bankanna, með öllum eitruðu lánasöfnunum, þá værum við í margfalt verri stöðu en við erum þó um þessar mundir.

Útreið Íslands engin tilviljum

Hækkun á lánshæfiseinkunn Eistlands!!!

Ég ákvað að taka áskorun eins aðildarsinna sem ritaði á bloggsíðu þeirra og vekja athygli á þessari góðu frétt.

Hann var eithvað að gefa í skyn, að við aðildarandstæðingar vildum lítt fjalla um gott gengi ESB ríkja, en slíkt er vitaskuld mikill misskilningur, en taka ber fram að ég er í stjórn Heimssýnar og ég er eins virkur í því og takmarkaður tími minn leyfir.

En mikið þrái ég það heitt og innilega, að Grikkir, Spánverjar, Portúgalir og Írar náisér á strik, því það er sorglegt þegar fólk þarf að takast á við efnahagserfiðleika. Sérstaklega hef ég mikla og djúpa samúð með almenningi í þessum löndum, því hinn almenni borgari á vitaskuld ekki skilið að þjást vegna óstjórnar yfirvalda, en svona er heimurinn ranglátur.

Fátt þjónar hagsmunum okkar aðildarandstæðinga betur en batnandi hagur ríkja ESB, vegna þess að þau kaupa af okkur fisk og ef efnahagur almennings þar vænkast og það veldur jafnvel aukinni eftirspurn eftir fiski, þá eru líkur á bættum hag hjá okkur.

Þetta snýst ekkert um efnahag ESB, ég tek mark á Uffe gamla í Danmörku, en hann hefur vinsamlega bent okkur á, að við eigum ekki að miða við efnahagslegan ávinning af því að ganga í ESB, heldur að ganga þar inn, ef við höfum sameiginlega pólitíska stefnu.

Nú leiðist mér reglugerðarárátta ESB, einnig finnst mér ósköp þægilegt að búa í litlu landi, þar sem návígið er mikið.

En ég, enn og aftur, gleðst mjög yfir öllum jákvæðum fréttum frá ESB, íbúar aðildarlandanna eiga sannarlega skilið að búa við ævarandi hagsæld.

Lánshæfiseinkunn Eistlands hækkar

Ósanngirni aðildarsinna.

Að þessu sinni ætla ég að gefa mér það, að allt hið góða sem aðildarsinnar lofa að verði að veruleika ef við göngum í ESB.

Við njótum þá lægra matarverðs, lægri vaxta af afborgunum lána og verðtryggingin afnumin. Einnig munu Brusselmenn sjá til þess, að fyrirmyndar stjórnsýsla nái að festast í sessi hér á landi og almenn velmegun komi til með að vaxa, með tilkomu erlendra aðila sem fjárfesta munu hér á landi í traustu efnahagsumhverfi sem er tilkomið vegna upptöku Evru.

Og þeir í Brussel samþykkja að sjálfsögðu alla okkar skilmála, ESB gerir ekkert tilkall til nýtingu okkar fiskimiða og við fáum þar af leiðandi í ofanálag, miðað við öll hlunnindin hér að ofan, að njóta hagnaðarins af auðlindunum okkar einir og sér. Svo ef til hernaðarátaka kemur og stofnaður verður sameiginlegur Evrópuher, þá sleppum við vitaskuld við að taka þátt í öllum bardögum.

Við gerum sem sagt kröfur um að fá allt fyrir ekki neitt og þar sem að aðildarsinnar íslenskir hafa svo miklar mætur á þeim í Brussel, þeir munu vera með afbrigðum velviljaðir í okkar garð og þrá það heitt, að við íslendingar búum við ævarandi hagsæld.

En hvað með hinn stóra fiskiskipaflota spánverja, sem mun hafa takmörkuð verkefni um þessar mundir, auk þess er Spánn í talsverðum erfiðleikum?

Viljum við þá ekki taka manngæsku þá sem tíðkuð er í ESB okkur til fyrirmyndar og lofa spánverjum að efla sinn hag, með því að veiða í okkar lögsögu?

Nei, þá kemur annað hljóð í strokkinn, við viljum fá allt fyrir ekki neitt og slíkt er vitaskuld ekkert annað en frekja.

Ég er ekki tilbúin til að lúta stjórn ESB, ég vil að íslendingar komi sér út úr vandræðunum upp á eigin spýtur og að við nýtum allar auðlindir sjálf og fáum hagnaðinn af þeim ein og sér.

Flest bendir til þess að við getum verið sjálfstæð þjóð og staðið á eigin fótum. Vitanlega lendum við í hæðum og lægðum eins og aðrar þjóðir, þurfum að axla ábyrgð á slæmri hagstjórn og óábyrgri meðferð fjármuna, alveg eins og Grikkir, en þeir eru í miklum vændræðum þótt þeir séu í ESB og notist við Evru, þannig að einhver vottur af holum hljómi heyrist í málflutningi aðildarsinna.

Nú kunna einhverjir að segja, að ég vilji ekki ESB vegna þess að mínir hagsmunir fari saman við hagsmuni útgerðarmanna, þar sem ég er sjómaður.

En ég vildi gjarna njóta meiri samvista við fjölskyldu mína í kærleiksríku þjóðfélagi og réttlátu, á borð við það sem aðildarsinnar lofa, ég hef enga þörf fyrir að vera stöðugt úti á sjó, fjarri mínum ástvinum. Það hinsvegar þjónar ágætlega hagsmunum okkar, en það er þægilegra að vinna á stöðugum undirstöðum og fer betur með skrokkinn.

Af ýmsum ástæðum, þá tek ég stöðugt minna mark á málflutningi ESB sinna, sérstaklega eftir að stækkunarstjóri sambandsins hvatti þá til að notast meira við staðreyndir og eftir að hafa hlustað á skynsamlegan málflutning erlendra starfsmanna ESB í Brussel, bæði fyrrverandi og núverandi. Þeir tala í staðreyndum og það er notaleg tilbreyting.

 

Sögulegar staðreyndir um verk Sjálfstæðisflokksins.

Lygamerðir vinstri vængsins hafa farið mikinn síðustu misseri og því miður, næstum því tekist að eyðileggja hið góða orðspor sem sjálfstæðismenn hafa getið sér í gegn um tíðina.

En sem sönnum hægri manni er mér ljúft og skylt að geta þess, að sjálfstæðismenn hafa gert mistök og átt einnig stóran þátt, eins og vinstri menn, í slæmri hagstjórn hér á landi.

Vinstri menn eru ólíkir sjálfstæðismönnum að þesu leiti, þeir þora ekki að viðurkenna mistök, því þeir óttast sannleikann, en hann sigrar alltaf að lokum.

Öll alvöru verðmætasköpun hér á landi hefur verið tilkomin vegna Sjálfstæðisflokksins, því hann hefur alltaf beitt sér í þágu þjóðarinnar. Það var vegna harðfylgis Thors Thors, bróður Ólafs Thors, að við fengum ríflegri Marshall aðstoð heldur en okkur bar, vegna þess að Bandaríkjamenn þurftu á okkur að halda. Þeir peningar voru nýttir til kaupa á nýsköpunartogurum, sem mörkuðu tímamót í fiskveiðum á þessum árum.

Nú dettur kannski einhverjum vinstri manni í hug gott grín og ætlar að koma með sniðuga athugasemd þess efnis, að þarna væru sjálfstæðismenn ekki samkvæmir sjálfum sér, að láta ríkið kaupa togara.

Ólafur Thors var alltaf andstæðingur ríkisreksturs, hann var meður einkaframtaksins.

Ástæðan fyrir því að hann beitti sér fyrir kaupum á skipunum var sú, að það var enginn einkaaðili tilbúinn í þessar fjárfestingar, á þessum árum ríkti önnur hugsun en í dag. Það var sem sagt búið að athuga hvort einhver útgerðarmaður væri tilbúinn í þessar fjárfestingar.

Svo má ekki gleyma kjarabótunum sem verkamenn fengu með tilkomu hersins, en ástæðan fyrir því var vitanlega sú að sjálfstæðismenn sýndi Bandaríkjamönnum mikla velvild sem var gagnkvæm á þessum árum, enda samstarfið báðum þjóðum í hag.

Svo var það vitanlega álverið í Straumsvík, þá fengu verkamenn meiri hlunnindi og hærri laun en þeir höfðu áður þekkt.

Svo má náttúrulega nefna EFTA og EES, sjálfstæðismenn stuðluðu að báðum samningunum ásamt krötum svo sanngirni sé gætt.

Vinstri menn hafa ægilega gaman af að ljúga upp á sjálfstæðismenn hinu ýmsu varðandi hrunið, en það var einmitt hárréttum viðbrögðum Geirs H. Haarde og fyrri ríkisstjórnar að þakka að við stöndum nokkurn veginn í lappirnar í dag.

Vinstri menn eru læsir og þeir vita að erlendir fjölmiðlar hrósa íslendingum fyrir að hafa látið bankanna falla í stað þess að dæla í þá peningum eins og aðrar þjóðir álpuðust til að gera.

Þá grípa þeir til lyginnar og segja að það hafi ekki verið hægt að gera neitt annað, Seðlabankinn og ríkið gat ekki veitt þeim fjármagn.

"Mesta bankarán sögunnar" sagði Jón Ásgeir þegar Glitnir var látinn falla, Jón Ásgeir vissi sem var, að peningar voru til staðar til þess að dæla í bankann.

Það var Seðlabankinn sem neitaði að setja meira fjármagn í Glitni, ekki vegna þess að það væri ekki til staðarm heldur vegna þess að það þótti ekki skynsamlegt og það var rétt ákvörðun eins og komið hefur í ljós.

Vegna réttra viðbragða og útsjónarsemi stjórnsýslunnar, þá tókst að halda opinni greiðslumiðlun við útlönd.

Lánasöfn bankann voru tekin með afföllum, til þess að mæta þörfum skuldsettra einstaklinga og heimila, það var gert með faglegum hætti og samþykki AGS og allra sem hlut áttu að máli.

Það var lagður grunnur að álveri í Helguvík, sem hefði verið ágæt vítamínsprauta inn í lamað atvinnulíf. Vinstri menn ljúga því að orka hafi ekki verið til staðar, en hún er næg í neðri hluta Þjórsár.

Lygin er lævís og lipur, hún smígur allsstaðar inn ef enginn er til að andæfa henni. Uppgjörið við hrunið verður aldrei endanlegt og alls ekki víst að sú uppgjörsleið sem við höfum farið sé til góðs.

Við þurfum að horfa til framtíðar og styðja þá stefnu sem hefur reynst best, sjálfstæðisstefnuna.

Er fólk ekki velkomið í Valhöll?

Þvættingurinn um Sjálfstæðisflokkinn virðist verða vitlausari með hverjum deginum sem líður og nýjasta bullið er haft eftir ónefndum flokksmanni, sem segir Jónmund Guðmarsson úthýsa grasrót flokksins.

Við höfum hist í Valhöll nokkrir úr grasrótinni, svona til að ræða viðbrögð okkar við lygaþvættingi vinstri manna. Oftast hef ég haft frumkvæðið, því ég bókstaflega þoli ekki þessa andskotans lygara sem þvaðra tóma vitleysu út um allan bæ og í netheimum, en það er erfitt að uppræta lygina á meðan stór hluti landsmanna trúir henni.

Áður en við höfum hist, þá hef ég hringt í Jónmund og spurt hvort það sé laust herbergi fyrir okkur félaga. Jónmundur hefur ávallt tekið vel á móti okkur og ekkert verið að forvitnast um, hvað við erum að ræða, þótt honum sé það vissulega velkomið.

Það ríkir nefnilega frelsi í Sjálfstæðisflokknum og forysta hans og starfsmenn Valhallar eru ekkert að skipta sér af því sem flokksmenn eru að ræða sín á milli.

Óhætt er að segja það um allt starfsfólk Valhallar, að þetta er prýðisfólk sem gaman er að spjalla við. Ég kíki stundum þangað og sníki mér kaffibolla og spjalla við það góða fólk sem þar starfar.

Það væri gaman að sjá hvaða "flokksmaður" það er sem Vísir.is vitnar í, ég hef grun um að hann sé hugarfóstur vinstri manna sem skapað er til þess að sverta Sjálfstæðisflokkinn.

Ég þekki engan, hvorki innan né utan Sjálfstæðisflokksins sem ekki er velkominn í Valhöll, við sjálfstæðismenn erum gestrisnir að eðlisfari og tökum vel á móti öllum, óháð skoðunum eða flokksskírteinum. 

 

 

Sammála Bubba að hálfu leiti.

Bubbi Morthens er afkastamikill pistla höfundur á Pressunni og hann minnir okkur á að vera ekki með of mikla dómhörku.

Ég er innilega sammála því, en þess vegna á ég bágt með að skilja hinn mikla listamann þegar hann, eftir að hafa áminnt fólk um umburðarlyndi og skilning, þá rakkar hann niður Davíð Oddsson og fleiri stjórnmálamenn, segir þá hafa hannað hrunið frá A-Ö, en Jón Ásgeir Jóhannesson hefur vitanlega, að mati Bubba, aldrei gert neitt annað en að hjálpa almenningi í landinu.

Almannarómurinn hér á landi einkennist um of af grunnhyggni, heimsku og hræsni.

Ef við tökum fyrir Ólaf Skúlason, þá var hann í umræðunni árið 1996 talinn ákaflega góður maður, margir höfðu góða reynslu af honum sem presti og rituðu margar lofgreinar um hann.

Í dag er hann að flestra mati hin versti skúrkur, en vitanlega var það hryllilegt sem hann gerði nokkrum konum og sinni eigin dóttur.

Halldór Ásgrímsson þótti af flestum þumbaralegur, en heiðarlegur og traustur, núna má enginn segja neitt gott um hann, búið er að ákveða að hann sé hinn versti skúrkur sem hafi átt stóran þátt í hruninu, en hefðbundnir dómsstólar hafa ekki ákært hann fyrir neitt.

Við vitum það öll og Bubbi Morthens á að vita það líka, að í öllum mönnum býr græðgin og heimskan sem orsakast af meðfæddri eigingirni okkar, við hugsum jú öll um það fyrst og fremst hvað er best fyrir okkur.

Svo er það spurning í hvaða aðstæðum við lendum, hver birtingarmynd brestanna verður.

Þess vegna dytti mér aldrei til hugar að fordæma persónur útrásarvíkinganna né heldur persónur Jóhönnu og Steingríms, ég vil þessu fólki allt hið besta.

Hins vegar get ég skammast út í ákveðnar athafnir hjá ofangreindum einstaklingum og saumað ansi hart að þeim, ef ég fengi tækifæri til. En þá væri það vegna þeirra verka en ekki þeirra persónugalla sem þau hafa, við höfum þá víst öll.

"Sá yðar sem syndlaus er kasti fyrsta steininum" og steinaregn frá meingölluðu fólki hefur holan hljóm, svo ekki sé meira sagt.

 

Allt of mikill bölmóður.

Það er allt of mikill bölmóður í gangi um þessar mundir, m.a. vegna þess að margir nota óþarflega sterk lýsingarorð til þess að koma sjónarmiðum sínum á framfæri.

Þótt það yrði vinstri stjórn hér á landi næstu árin, þá fer ekkert allt til fjandans. Það er vegna þess að íslenska þjóðin er lánsöm að svo mörgu leiti.

Við höfum alltaf fiskinn í sjónum og hann einn og sér getur séð til þess að við höfum nóg að borða, íslendingar eiga kost á nægu húsnæði og ódýrri upphitun. Á meðan við getum selt fiskinn okkar, þá er alltaf hægt að öngla saman aurum til þess að halda okkur á floti.

Íslenska þjóðin hefur ágæta menntun og þekkingu til þess að komast af.

Það er ábyrgðarleysi hjá þeim sem tjá sig á opinberum vettvangi að vera með meiri svartsýni heldur en tilefni er til, við verðum að íhuga brot úr "Einræðum Starkaðar" eftir Einar Benediktsson, það eru hin fögru og sönnu orð; "aðgát skal höfð í nærveru sálar".

Nú vitum við það, að margir þurfa að takast á við mikinn kvíða og mikla angist, sumir hafa misst allt sitt og sjá ekkert nema dökkt framundan.

Þetta ágæta fólk þarf ekki á því að halda, að besservisar í netheimum séu að tala um að bráðum fari allt til fjandans, við breytumst í N-Kóreu osfrv.

Við eigum nefnilega alltaf vonina og við verðum að vekja upp von og trú hjá þeim sem í erfiðleikum standa.

Kreppan upp úr 1930 tók enda, þessi kreppa mun líka taka enda. Við vitum það að þótt stormurinn geysi og allt leiki á reiðiskjálfi þegar verstu vetrarveðrin ganga yfir, þá kemur lognið aftur. Við megum aldrei missa vonina, heldur verðum við að ríghalda í hana, því vonirn hjálpar okkur til að sjá í gegn um svartnættið.

Við megum heldur ekki gleyma því, að margir sem sitja við tölvuna dögum saman og lesa bloggin, eiga við alvarlegt þunglyndi að stríða og sjúklegan kvíða.

Stundum, í verstu kvíðaköstunum, hefur fólk enga skynsemi og það er hrætt.

Þegar þessir einstaklingar lesa það svo á netinu, að við séum að nálgast þjóðargjaldþrot, þá getur óttinn orðið óyfirstíganlegur.

Þótt ég deili oft ansi harkalega á ríkisstjórnina og telji hana standa í vegi fyrir framþróun, þá óttast ég ekki mikla afturför, vegna þess að þjóðin er svo sterk.

Við höfum unnið okkur út úr meiri erfiðleikum en þessari kreppu.

Á erfiðum tímum þurfum við að hugsa til þeirra sem í erfiðleikum eru og gæta þess að gera þá ekki þungbærari.

Og við ykkur sem þunglynd eruð vil ég segja, að einhvers staðar las ég að þunglyndi legðist helst á mjög greinda einstaklinga og snillinga, Winston Churchill þjáðist af þunglyndi og hann kallaði það "svarta hundinn" eins og frægt er.

Það er erfitt að vera jákvæður þegar maður er neikvæður og erfitt að verða glaður þegar maður er hryggur.

Þess vegna, þegar þunglyndur einstaklingur finnið gleðitilfinningu í hjarta sínu vegna þess að hann skapaði hana sjálfur, þá hefur hann unnið stærri sigra en mestu hetjur sögunnar.

Alexander mikli sagði einhverntíma á þann veg, að það væru hetjur sem sigruðu borgir, en mikilmeni sem sigruðu sjálfa sig.

Þegar þunglyndur einstaklingur finnur gleðina, þá er hann að vinna einn af stærstu sigrum mankynsins.

Seinheppinn forsætisráðherra.

Svo virðist  sem Jóhanna Sigurðardóttir geti aldrei gert nokkurn skapaðan hlut á réttan hátt.

Ef ég nýtti mér áróðurstækni vinstri manna, sem gengur út á hálfsannleik og lygi, þá myndi ég að sjálfsögðu fullyrða það, að Jóhanna Sigurðasrdóttir væri í liði með auðvaldinu.

Hún barðist af mikilli elju fyrir Húsbréfakerfinu, en það skapaði gróða fyrir þá sem betur voru settir og bankar ásamt lífeyrissjóðum kepptust við að kaupa þau í von um gróða.

Með einföldum hætti má segja að húsbréf hafi virkað þannig, að húsbyggjandi tók skuldabréf upp á eina miljón og fékk húsbréf upp á eina milljón.

Síðan þurfti að kaupa efni í húsið, en ef framboð var mikið á húsbréfum þá lækkuðu þau í verði, þannig að dæmi voru um að efnissali lét húsbyggjanda fá efni fyrir sjöhundruð og fimmtíu þúsund. Svo beið efnissalinn, sem gjarna var ágætlega stæður, þar til að húsbréf hækkuðu í verði og græddi þá tvöhundruð og fimmtíuþúsund krónur.

Mörg dæmi voru um að fjármálamenn græddu á braski með húsbréf, en fá dæmi eru um að hinn almenni launamaður hafi grætt.

Þetta var fyrsti stuðningur hennar við auðmenn.

Næsti stuðningur frá hennar hendi til auðvaldsins var vitanlega þegar hún stóð að því, að afhenda erlendum vogunarsjóðum skjaldborgina sem ætluð var fyrir heimilin í landinu og skuldsett fyrirtæki.

Í þriðja skiptið var þegar hún heimtaði það og barðst ötullega fyrir því, að íslenskir skattgreiðendur borguðu fyrir glæpsamlega háttsemi stjórnenda Landsbankans, þ.e.a.s. Icesave.

Það er til marks um grunhyggni þjóðarinnar, þegar því er haldið fram að Jóhanna Sigurðardóttir hugsi fyrst og fremst um hag hins almenna borgara.

Það er líka þvættingur að hún hugsi mest um hag auðmanna.

Hún hugsar einfaldlega ekki nokkurn skapaðan hlut, þess vegna er hún svona seinheppin.