Lítilsvirðing við frændur okkar og vini.

Sú ákvörðun stjórnenda RÚV, að sýna ekki beint frá minningarathöfninni í Noregi er ekkert annað en lítilsvirðing við frændur okkar og vini í Noregi, sem glíma við dýpri sorg en við höfum nokkru sinni þekkt.

Það er kominn tími til að þeir sem ráða málum hér á landi læri að sýna öðrum virðingu og samúð, slíkt er bæði sjálfsagt og eðlilegt, auk þess gæti það hugsanlega styrkt okkar tengsl við Norðmenn, en íslendingum veitir ekki af bandamönnum um þessar mundir.

Burtséð frá öllum praktískum hugleiðingum, þá ber okkur skylda til að syrgja með norðmönnum.

Það vantar ekki vælinn í öllum fjölmiðlum heimsins ef eitthvað smávægilegt hnökur kemur hjá okkur eins og efnahagssamdráttur og eldgos.

Án þess að gera lítið úr efnahagssamdrætti og eldgosum, þá eru það smávægilegir hnökrar í samanburðinum við voðaatburðina í Noregi.

Það sem fór mest fyrir í netheimum þegar Norðmenn voru í mesta sjokkinu, það voru heimskulegar tilraunir grunnhygginna manna, til að slá pólitískar keilur.

Hætt er við að þjóðin þurfi ansi djúpa naflaskoðun um þessar mundir.

RÚV eitt um að sýna ekki frá athöfninni

Athugasemdir

[Óskar Helgi Helgason 23.8.2011 kl. 15:59]

Heill og sæll Jón; æfinlega !

Má til; að leiðrétta þig, að nokkru. Aðeins; brotabrot Íslendinga, er af Norskum uppruna - aðrir, af Mongólum - Hittítum - Herúlum og Súmerum komnir, auk lítils kjarna, af Altai stofni (Tyrkneskum þjóðum -MIð- og Austur Asískum), fornvinur knái.

Fyrir utan; nokkurn slurk, af Keltneskum og Baska stofnum, einnig.  

Þannig að; í því liggur, óráðdeild Íslendinga - sem óhemjuskapur margvíslegur, þar sem Norðmenn eru kunnir að, nýtni og nægjusemi - sem fjárhagslegu að haldi, sem stappar nærri hreinni nísku, alls ekki illa meint, heldur raunverulega.

Með beztu kveðjum; úr Árnesþingi /

Óskar Helgi Helgason

 

[Jón Ríkharðsson, 23.8.2011 kl. 18:52]

Heil og sæll Óskar minn Helgi.

Mér var svosem kunnugt um tilgáturnar varðandi uppruna okkar, en það er ágæt hef hér á landi fyrir því, að kalla þá frændur sem standa okkur nærri, hvort sem um blóðskyldleika er að ræða eður ei.

Til gamans get ég sagt þér af sægarpi einum vestfirskum sem ég var með til sjós þegar ég var sextán ára gamall.

Honum þótti mjög vænt um mig og hann kallaði mig ýmist fóstra eða frænda.

Frekar var ég hissa á þessu, því ekki kannaðist ég við skyldleika okkar í millum og ólíklegt þótti mér að unglingur gæti verið fóstri manns sem kominn væri á sjötugs aldur.

Þegar ég innti hann eftir skýringum á þessum titlum, þá svaraði hann því til, að fyrir vestan hefði það verið háttur manna að kalla þá, sem þeim líkaði sérstaklega vel við ýmist fóstra eða frænda og hann sagði að ég ætti að vera glaður með það, hann var ekki mjög blíðmáll við alla, en mikil gæðasál engu að síður.

Með bestu kveðjum sem ætíð úr Grafarvogssókn,

Jón Ríkharðsson.

[Jón Ingi 23.8.2011 kl. 22:00]

Pfff.  Það er þá frændsemin í norðmönnum.
Þeim er nákvæmlega skítsama um okkur hér á klakanum það eitt er víst.
Það sem þeim er ekki sama um er að við skulum DIRFAST að vera að veiða makrílinn og síldina sem auðvitað ALLIR vita að þeir eiga einir.

Og að hafa misst af þessari minningarathöfn OG að hafa ekki séð kóngsa grenja.  Er mér prívat og persónulega alveg slétt sama.  Og þeir sem hefðu viljað sjá þetta hafa auðveldlega séð þetta í gegn um netið.

Okkur að kostnaðarlausu.

Í nógu mikla vitleysu spreðar RUV nú samt fyrir.