Vörumst vinstri slysin.

Virða ber valfrelsi allra og þeir sem sætta sig við að höfuðborgin sé þriðja skuldugasta sveitafélagið kjósa að sjálfsögðu vinstri flokkana. Áhugamál fólks eru mismunandi og ekki er útilokað að sumum þykir gaman að eyða hundruðum milljóna í gatnagerð sem tefur umferð og eykur slysahættu.

Þröngar götur koma ekki í veg fyrir stressið sem er hluti af okkar menningu, það eru margir að flýta sér til og frá vinnu. 

Sumir telja það nauðsynlegan fórnarkostnað sætta sig við reynslulausa borgarfulltrúa, svikulan leiðtoga og fegrunaraðgerðir við fjármálastöðu borgarinnar sbr. að setja bílastæðasjóð í A-hlutann. Það skiptir engu máli hvaða mistök eru gerð í stjórn borgarinnar, allt er fyrirgefið.

Það þykir ekkert tiltökumál þótt fjárhagsáætlun tefjist og bara pís og keik að slátra nokkrum bílskúrum í vesturbænum. Reyndar greiddi meirihlutinn atkvæði gegn eigin tillögum í skipulagsmálum, þannig að fólk þarf ekki að óttast að missa bílskúrana í bili amk.

Já, það þykir ekkert kjánalegt að meirihlutinn skuli kjósa gegn eigin tillögum. Bara nauðsynlegur fórnarkostnaður til þess að halda Sjálfstæðisflokknum frá völdum.

Þeir sem hafa þessar skoðanir sem að ofan greinir og eru sáttir við núverandi meirihluta eins og hann er, kjósa að sjálfsögðu Samfylkinguna og Bjarta framtíð. Þó það nú væri.

En sem betur fer fyrir framtíðina þá er til fólk sem hefur metnað fyrir hönd borgarinnar. Við sem viljum búa í borg sem er ekki skuldugri en mörg smærri sveitafélög kjósum að sjálfsögðu Sjálfstæðisflokkinn.

Sem betur fer er líka til fólk með sjálfstæða hugsun sem fylgist með og les sér til. Það fólk kýs að sjálfsögðu Sjálfstæðisflokkinn.

Svo eru hinir sem trúa blekkingum vinstri flokkana og halda að Sjálfstæðisflokkurinn sé spilltari en aðrir flokkar, þeir kjósa að sjálfsögðu til vinstri.

Allir stjórnmálaflokkar á Íslandi hafa gerst sekir um spillingu, en enginn hefur enn tekið saman hver hefur gert það oftar en aðrir. Það er augljós sannleikur sem blasir við öllum sem hafa sjálfstæða og gagnrýna hugsun.

Sjálfstæðisflokkurinn stjórnaði óslitið, fyrir utan eitt kjörtímabil, í sextíu og fimm ár. Og flokkurinn hafði alltaf hreinan meirihluta.

Þá var lagður grunnur að stórstígum framförum, malbikun gatna, hitaveitan osfrv. Enda voru hörðustu vinstri menn jafnvel nógu skynsamir til að kjósa Sjálfstæðisflokkinn í borginni.

Svo tók R-listinn við og stofnaði OR. Ekki þarf að fara mörgum orðum um bruðlið og erfitt er að sannfæra sanntrúaða jafnarmenn um að það hafi verið í anda Marx að bjóða upp á kjólklædda þjóna með hvíta hanska í mötuneyti höfuðstöðva orkuveitunnar. En þetta var meirihlutastjórn jafnaðarmanna eins og allir vita.

Lína-net, risarækjueldi osfrv., þetta er ástæða skulda orkuveitunnar sem Dagur B. reynir að hengja á sjálfstæðismenn.

Ef Sjálfstæðisflokkurinn nær meirihluta munum við fá ábyrga fjármálastjórn, lægri skatta og frelsi til að ráðstafa þjónustustyrkjum.

Við sem sættum okkur ekki við neitt annað en það besta í borginni kjósum að sjálfsögðu Sjálfstæðisflokkinn í vor.

Annað kemur að ekki til greina.

Reykvískum börnum er gróflega mismunað.

Dagur B. Eggertsson hikar ekki við, að ljúga blákalt í beinni, að markmið frístundastyrkja til barna og unglinga, sé að ungmenni geti stundað áhugamál óháð fjárhagsstöðu foreldra.

Og hrekklausir kjósendur trúa blekkingameistaranum betur en syndandi þorskar splunkunýju neti.

Til að hægt sé að nýta styrkinn í líkamsrækt þurfa börn að vera orðin sautján ára eða ná þeim áfanga á árinu sem þeir byrja að byggja upp skrokkinn.

Degi finnst betur henta að ungmenni sem ekki hafa náð þessum aldri stundi dans og áhugamál sem honum líkar.

Líkamsrækt er góð forvörn og styrkir líkamann. Læknirinn Dagur ætti að vita mikilvægi þess að byrja snemma að rækta skrokkinn, það minnkar líkur á sjúkdómum með hækkandi aldri og gerir líkamann hæfari til að sigrast á öllum veikindum.

En komist sjálfstæðismenn til valda munu borgarbúar sjá miklar breytingar í þessum málum.

Þeir sem njóta stykja frá borginni, hvort sem þeir eru til frístunda ungmenna, til að greiða niður daggæslu ungbarna eða þjónustu fyrir eldri borgara, ráða hvernig þeir ráðstafa peningunum.

Sjálfstæðisflokkurinn vill að hver og einn hafi frelsi til að velja og hafna á meðan vinstri flokkarnir vilja velja fyrir fólk.

Þeir sem kjósa vinstri flokkanna vilja láta velja fyrir sig á meðan kjósendur Sjálfstæðisflokksins kjósa valfrelsi hvers og eins.

Í hvorum hópnum ert þú?

Íbúalýðræði sem allir stjórnmálamenn elska.

Núverandi meirihluti í borginni býður upp á ákveðna tegund íbúalýðræðis sem allir stjórnmálamenn geta tekið undir.

Það er að taka vel í hugmyndir sem samræmast þeirra stefnu. Líklegt er að grimmustu harðstjórar sögunnar myndu samþykkja óskir sem þóknast þeim, þannig að lýðræðið í borginni er ekkert nema sýndarmennska.

Þau segja að nóg sé ef 20% borgarbúa heimta kosningu beri að verða við því. Helst vilja þau hafa töluna 10%.

Meirihlutinn vill byggja í Vatnsmýrinni og flytja flugvöllinn þaðan. 70% borgarbúa vill hafa flugvöllinn á sínum stað.

Borgarstjórinn var svo hissa á að svona fáir myndu skrifa undir þannig að ekki tók því að ræða svona smámuni, á borð við vilja 70% kjósenda.

Sem íbúi í Grafarvogi fylgdist ég vel með sameiningum grunnskóla, 90% íbúa var henni andvígur. Og það var mjög mikill hiti í fólki.

Vilji 90% íbúa var virtur að vettugi, því hann þóknaðist ekki vilja meirihlutans.

Ætli Degi takist að ljúga upp á sig lýðræðisást til viðbótar við sáttarviljann og ábyrga fjármálastjórn?

Var eitthvað nýtt í ráðningum Besta flokksins?

Besti flokkurinn notar sömu aðferðafræði og allir stjórnmálaflokkar á Íslandi hafa verið gagnrýndir fyrir.

Ráða vini sína og spekúlera ekkert í notkun eðlilegra verkferla varðandi hæfnismat viðkomandi.

Forstjóri OR var ráðinn með þeim hætti, en en lánið lék við meirihluta borgarstjórnar. Það gekk þokkalega að vinna úr erfiðleikum fyrirtækisins.

Lítið er að marka stutta sögu Besta flokksins í stjórn borgarinnar, þótt ein ráðning með þessum hætti heppnist vel þá er ekki sjálfgefið að allar geri það.

Að sjálfsögðu hugsa allir flokkar á þann veg að þeir sem ráðnir eru af þeim séu hæfir. Stundum glepur vináttan sýn, mönnum hættir til að treysta vinum sínum betur en ókunnugum og ekkert óeðlilegt við það.

Til þess að allir eigi möguleika á opinberum stöðum er hinsvegar notast við opið umsóknarferli þar sem allir standa jafnt að vígi. Það er rétt og eðlileg stjórnsýsla.

Í stað þess að stunda rétt vinnubrögð var ákveðið að feta í fótspor fjórflokksins, ráða góðan vin í jobbið.

Það veit enginn hvort jafnvel hefði verið hægt að fá hæfari forstjóra með eðlilegu verklagi.

Niðurstaðan er sú að Besti flokkurinn er alveg eins og þeir sem flokkurinn gagnrýnir mest, jafnvel verri.

Þeir þykjast betri og eru með því að blekkja kjósendur, hugsanlega sjálfa sig líka.

Má bjóða ykkur að kjósa blekkingar?

Dagur B. Eggertsson er viljugur lærisveinn Samfylkingar og hefur tileinkað sér ágætar brellur sem blekkja suma kjósendur.

Gleymum því ekki að Samfylkingin vann það afrek, að ná kosningu út á segjast ekki hafa haft sjálfstæða hugsun í ríkisstjórninni sem þau sátu í.  Og þeim tókst að blekkja einfaldar og trúgjarnar sálir til að kjósa sig.

Við vitum öll hvernig það fór.

Nú segist Dagur stoltur af að hafa innleitt frið og sátt í borgarmálin. Undir hans forystu var gefin út skýrsla um stjórnsýslu Reykjavíkurborgar.

Þar segir að stjórn meirihlutans sem Sjálfstæðisflokkurinn leiddi hafi náð góðri samstöðu og sátt milli allra flokka. Og sú sátt náði að vinna eins vel úr afleiðingum hrunsins og mögulegt var.

Svo tók núverandi meirihluti við og þá var sáttin í uppnámi að mati þeirra sem Dagur og félagar fengu til að meta stjórnsýslu borgarinnar. Ekki hefur Dagur gert athugasemdir við þessi atriði, þannig að líklegt er að þau séu rétt.

Vel hefur Dagur náð tökum á bókhaldsbrellum, enda ágætt ef telja á kjósendum trú um ábyrga fjármálastjórn borgarinnar.

Hann veit að það er betra að segja frá rekstrareikningum því hann inniheldur ekki upplýsingar um hverju rekstur borgarinnar skilar í peningum. 

Rekstrareikningurinn segir að niðurgreiðslur skulda nemi 35. milljörðum árið 2013. Það lítur nokkuð vel út, en ef skoðaðar eru rauntölur er niðurstaðan sú að 18.5. ma. eru vegna gengishagnaðar. Einbeitta heimsku þarf til að trúa að borgarstjórnin hafi með gengishagnaðinn að gera.

Svo var náttúrulega sniðugt að setja bílastæðasjóðinn í A-hlutann. Þá lítur allt betur út, ekki satt?

Deila má um hvort sniðugt sé að selja hús OR fyrir 5.1. milljarð og leigja svo af kaupendunum. En vissulega ágæt fegrunaraðgerð til að fela bruðlið.

Þegar fólk stundar bókhaldsblekkingar er verið að fela eitthvað. Væri Reykjavíkurborg vel rekin er öruggt að þá myndi Dagur birta stoltur veltufé frá rekstri í stað þess að birta rekstrarreikninginn.

Þeir sem kjósa Samfylkinguna eru að setja krossinn við blekkingar, það er saga flokksins í landsmálunum líka eins og bent hefur verið á. 

Viljum við áframhaldandi stöðugleika í borginni?

Dagur B. Eggertsson boðar áframhaldandi stöðugleika fái hann umboð til þess.

Ef hann uppfyllir loforðið um áframhaldandi stöðugleika er augljóst hvernig næsta kjörtímabil verður.

Þá getur Dagur tæpast orðið borgarstjóri því hann hefur of mikla þekkingu á starfinu. Það þarf að finna einhvern fyndinn náunga sem hefur áhuga á að klæðast kjólum á Gay-pride, segja útlendingum að Jesú Kristur hafi verið krossfestur fyrir samkynhneigð og opinbera vanþekkingu sína á praktískum málum.

Svo þarf einhvern til að stjórna fundum í ráðhúsinu sem kann ekki fundarsköp.

Ekki má gleyma nauðsyn þess að halda áfram að eyða peningum í óþarfa eins og fleiri milljónum í sambærilegt skraut og á Hofsvallagötunni sem eykur hættu á slysum, en Hofsvallagatan kostaði 150. milljónir. Og nauðsynlegt er að ergja fólk á fleiri svæðum en í Borgartúninu, það kostaði víst 300. milljónir.

Þetta er sennilega stöðugleikinn sem Dagur lofar, amk. talar hann ekki um breytingar.

Viljum við þennan stöðugleika?

Dávaldurinn í borgarstjórastólnum.

Svo mjög virðist Jón Gnarr hafa náð að dáleiða borgarbúa að þeir standa opinmynntir og finna spekina fljóta í hvert sinn sem hann ræskir sig.

Þegar hann talar telja þeir sem fyrir sefjuninni urðu orðin merkari en fjallræðan í heild sinni.

Talsmenn dávaldsins segja hann hafa brotið blað í sögu íslenskra stjórnmála með því að ráða ekki vini í embætti.

Við sem sluppum við þessa djúpu sefjun heyrum holan hljóm í þessari fullyrðingu. Staðreyndin er sú að Besti flokkurinn er grófari í láta vini sína fá embætti sem þeir kunna ekkert á en fjórflokkurinn eins og hann leggur sig.

Svanur Kristjánsson prófessor í stjórnmálafræði skrifaði bók sem segir frá því hvernig íslenskir flokkar stunduðu þessi mál áratugum saman. Þar kemur fram að Alþýðubandalagið gat sjaldan úthlutað sínum mönnum góðum stöðum. Ástæðan var að þá skorti menntun.

Borgarstjórinn lætur smámuni eins og menntun og reynslu ekki slá sig útaf laginu, hann lofaði jú að redda sjálfum sér og vinum góðum embættum og það er eitt af fáum loforðum sem hann gleymdi að svíkja.

Jón Gnarr hafði enga reynslu af pólitík og hann hefur sjálfur sagt að Besti flokkurinn hafi ekki haft stefnu í neinum málum þegar hann byrjaði. Samt ákvað hann að gerast borgarstjóri.

Ábyrgur maður hefði ráðið hæfan mann í verkið en launin freista.

Forseti borgarstjórnar hefur það hlutverk að stjórna fundum. Borgarstjórinn skipar vinkonu sína sem eldaði fyrir hann á auglýsingastofu í embætti forseta borgarstjórnar og hún kann ekki fundarsköp.

En forseti borgarstjórnar fær 25% ofan á launin sín. Elsa hlýtur að hafa eldað góðan mat fyrir borgarstjórann á auglýsingastofunni og hann viljað launa henni greiðann.

Hinn svokallaði fjórflokkur er þó ekki eins grófur í þessu og hinn "vammlausi" borgarstjóri. Þótt deila megi um ýmsar ráðningar eru gerðar kröfur um menntun og reynslu og líklega myndi engum öðrum flokki detta í hug að skipa borgarstjóra sem hefur aldrei stjórnað stóru fyrirtæki, hvað þá tekið þátt í pólitísku starfi.

En mikill er máttur sefjunarinnar, það er sama hvað Jón Gnarr gerir eða segir.

Alltaf er hann frábær vitringur sem engum leyfist að hallmæla.

Jón Gnarr gæti grætt á að halda námskeið fyrir stjórnmálamenn í dáleiðslu.

Hvað geta stjórnmálamenn lært af Jóni Gnarr?

Þrátt fyrir að vera slakur borgarstjóri náði Jón Gnarr að tala inn í tómarúm sem stjórnmálamenn hafa skapað, hann talaði um heimspekilega hugmyndafræði á tungumáli fólksins.

Hugmyndafræðin er of grunn til að gagnast í pólitík en lýsir samt fallegri hugsun og það fundu kjósendur hans.

Til rökstuðnings skal nefnd aðferð borgarstjórans til að sýna friðarviljann í verki, þá óskar hann ekki eftir heimsóknum herskipa frá vinaþjóðum og fordæmir alla heri. Herskip starfa sem björgunarsveitir á friðartímum og eru til að verja þjóðir fyrir árásum. Þjóðverjar, Danir og Norðmenn ráðast ekki á aðrar þjóðir.

Hann heldur því fram að Jesús Kristur hafi verið krossfestur fyrir samkynhneigð, amk. gefur það í skyn. Rök hans í þessu máli eru að hann hafi verið umkringdur karlmönnum og stöðugt verið að faðma þá og kyssa.

Þetta lýsir mikilli vanþekkingu á samskiptum fólks, á tíma Krists var það siður að faðma og kyssa vini sína, margir gera það í dag án þess að vilja lifa kynlífi með þeim.

Það var engin þungi í því sem hann sagði, lítil dýpt og hann hefur greinilega takmarkaða þekkingu á sögunni. En sökum vanrækslu stjórnmálamanna og þorsta kjósenda eftir speki frá þeim, eignaðist Jón Gnarr marga aðdáendur sem telja hann mikinn hugsuð.

Allir mestu stjórnmálamenn söguna voru miklir hugsuðir og vitrir. Oft er vitnað í orð frá þeim löngu eftir þeirra dag, speki Lincolns hefur ratað í bækur sem fjalla um mannrækt osfrv.

Stjórnmálamenn eiga að leiða og vera til fyrirmyndar, tala við fólk á tungu sem það skilur og vekja það til umhugsunar.

 

Kjósendur á villigötum.

Kjósendur Besta flokksins með Jón Gnarr í fararbroddi eru á miklum villigötum.

Auðvelt er að skilja vantraust á stjórnmálamönnum og það er þeirra að sannfæra fólk.

En að kjósa vonlausan borgarstjóra til að tjá óánægju lýsir miklum dómgreindarbresti og ólíklegt er að slíkir einstaklingar hafi efni á að dæma aðra.

Hlutverk stjórnmálamanna er m.a. að veita embættismönnum aðhald, þess vegna þurfa þeir að vera vel að sér í málflokkum sem þeir stjórna. Jón Gnarr sagðist allan tímann ekkert vit hafa á rekstri borgarinnar, spurði Helga Seljan í Kastljósviðtali, hvort það væri ekki fullt af fólki með góða þekkingu á þessum málum.

Vitanlega hafa embættismenn borgarinnar ágæta þekkingu, en þeir bera enga ábyrgð. Stjórnmálamenn þurfa hinsvegar að standa skil gjörða sinna á fjögurra ára fresti.

Úrræðaleysi kjósenda Besta flokksins er slíkt, að í stað þess að koma með trúverðugt framboð þá tóku þeir ákvörðum um að kjósa alversta kostinn, mann sem lofaði að svíkja loforð og stóð við það. 

Undarleg röksemdafærsla borgarstjórans.

Nægjusemi sumra kjósenda virðist slík, að þeim er sama hvernig leiðtoga þeir fá, bara ef hann talar fallega til fólks og styður minnihlutahópa.

Gott og vel, þá er borgarstjóraembættið óþarft eða hægt að breyta því í samræmi við forsetaembættið þar sem borgarstjórinn afsalar sér völdum og mætir bara á viðburði fyrir hönd borgarinnar.

En sem slíkur er Jón Gnarr hæpinn kostur. Hann hélt því fram á mannréttindaráðstefnu í útlöndum að Jesús Kristur hafi líklega verið krossfestur fyrir samkynhneigð. Þeir sem halda að hann hafi sett þetta fram í gríni ættu að hlusta á viðtal við hann á Harmagedon.

Þar rökstyður hann þessa kenningu með því að Jesús hafi mest verið umkringdur karlmönnum. Bendi það til samkynhneigðar þá eru flestir karlmenn sögunnar samkynhneigðir, hafa ekki allir heyrt talað um karlaveldið þar sem konum var aldrei hleypt að? Ekki borgarstjórinn.

Svo bendir hann á að frelsarinn hafi stöðugt verið að kyssa karlmenn. Söguþekking hans er svo slök að hann gerir sér ekki grein fyrir að karlmenn, meira að segja á Íslandi í gamla daga, kysstust oft þegar þeir hittust. Einn stjórnmálamaður, sem uppi var á fyrri hluta síðustu aldar, segir að sér hafi oft þótt erfitt að kyssa karlanna þegar tóbakslögurinn lak niður munnvikin.

Ekkert bendir til að þessi stjórnmálamaður hafi verið samkynhneigður né heldur kjósendurnir sem notuðu munntóbak og slefuðu því á frambjóðandann.

Svo kemur Jón Gnarr með kjánalegustu röksemdina í ljósi þess að hann gekk til liðs við kaþólikka fyrir nokkrum árum og var virkur í þeirra starfi. Kaþólikkar leggja mikla áherslu á að fólk kynnist vel Biblíufræðunum, sérstaklega þegar viðkomandi er falið að lesa úr ritningunni eins og Jón gerði oft.

Hann segir það hugsanlega dæmi um samkynhneigð frelsarans að hann þvoði fætur læsisveina sinna oft. Sannleikurinn er sá að það gerðist í eitt skipti og var táknræn athöfn. Hann var að kenna gildi auðmýktar og að þjónustan væri mikilvægust af öllu.

Rökhugsun, hegðun og atferli borgarstjórans gerir það að verkum að mig langar ekki að sjá hann aftur í æðsta embætti borgarinnar, sem ég fæddur er í og uppalinn.

Þeir sem vilja svona borgarstjóra, hafa þá sérstæðan smekk á stjórnmálamönnum, svo ekki sé meira sagt.