Markaðsetjum hvalkjötið.

Hvalkjöt er afbragðsgóður matur og hægt er að matreiða það á marga vegu.

Af einhverjum ástæðum hafa margir fengið þá annarlegu ranghugmynd í höfuðið, að það megi alls ekki veiða hvali, á sama tíma og rætt er um fjölgun jarðarbúa og hugsanlegan skort á mat.

Engin rök styðja það, að óæskilegt sé að veiða hvali, þeir eru ekki í útrýmingarhættu eins og sumir tala um.

Íslendingar ættu að sýna frumkvæði að þessu leiti, kynna hvalafurðir og berjast á móti þvælu svokallaðra umhverfissinna, en þeir eru fyrst og fremst samansafn letingja, sem vilja spóka sig á hafinu og ergja duglega veiðimenn.

Þeir sem hafa samúð með hvölunum skal bent á það, að ekkert réttlæti er í því fólgið að drepa hina ýmsu fiska en láta hvali lifa. Flestir þeir sem eru fylgjandi friðun hvala, telja sjálfum sér og öðrum trú um, að þeir séu miklir jafnaðarmenn og haldnir sterkri réttlætiskennd.

Komið hefur í ljós að fólk sem kennir sig við jafnaðarmennsku og sterka réttlætiskennd er stórhættulegt öllum samfélögum ef það kemst til valda. 

Nýta þarf allan mat sem hægt er að fá, innan skynsamlegra marka. Vitanlega má ekki ganga of nærri neinum dýrategundum.

Best er að veiða sem flesta hvali og hefja stórsókn í markaðssetningu, kveða niður ranghugmyndir letingjanna og efla gjaldeyrisöflun með því.

Þunglyndi og svartagallsraus.

Nú heitir það víst þunglyndi og svartagallsraus ef fólk er ekki ánægt með störf hæstvirts forsætisráðherra.

Orð hennar er varða mesta stöðugleika hér á landi síðan 2004 líta vissulega fallega út á blaði, einnig má sama segja um stöðugleika í gengismálum.

En ef litið er til staðreynda, en þær hafa aldrei verið í uppáhaldi hjá Jóhönnu, þá er viðskiptajöfnuðurinn að mestu leiti tilkominn vegna þess, að einkaneysla hefur dregist saman og fyrirtæki eru að halda að sér höndum. Þess vegna minnkar innflutningurinn í raunveruleikanum.

Svo er vitanlega stöðugleiki í genginu, vegna þess að því er handstýrt með höftum.

Jóhanna og nokkrir stjórnarliðar virðast halda fast í þá þráhyggju, að allt sé í prýðis góðu standi, þrátt fyrir að atvinnulífinu blæði, mörg fyrirtæki eru tæknilega gjaldþrota, sama má segja um marga einstaklinga. 

Jóhanna lifir í myrkri vanþekkingar en hún lætur blekkjast af villuljósi lyginnar.

Því miður er ekki óeðlilegt að margir sterkir einstaklingar, finni fyrir og jafnvel þjáist af þunglyndi um þessar mundir, en ástæða þess skrifast alfarið á reikning "heilagrar Jóhönnu" eins og hún var eitt sinn kölluð, sennilega hefur hún misst þessa nafnbót, fyrir fullt og allt.

Stöðugleiki í efnahagslífinu

Ásættanleg niðurstaða.

Ég tel að dómurinn yfir níumenningunum sé ásættanlegur, enginn hlaut harðan dóm, en þetta er þörf áminning til þjóðarinnar.

Það er ekki hægt að segja að einbeittur brotavilji hafi ráðið för hjá unga fólkinu, því vafalaust telst ekkert af þeim beinlínis til glæpamanna.

Þegnum þessa lands ber undatekningarlaust að virða lög og reglur sem í gildi eru. Nú er það óumdeilt, að fyrirmælum lögreglu ber hverjum manni að hlíta, að neita því varðar við lög.

Alþingi er æðsta stofnun þjóðarinnar og því ber okkur bera virðingu fyrir alþingi sem stofnun, menn geta haft sínar skoðanir á getu og hæfni þingmanna, en það breytir engu um stöðu alþingis.

Þess vegna er það ólöglegt að vera með læti þar innandyra.

2 í skilorðsbundið fangelsi

Það þarf ærlegt uppgjör.

Það voru mikil mistök að hætta allri rannsóknarvinnu eftir að Rannsóknarnefnd alþingis kláraði skýrsluna um hrunið, það þarf að halda áfram og rannsaka einnig verk núverandi ríkisstjórnar.

Ennfremur þarf að rannsaka hvort satt sé, að þingmenn, hvar í flokki sem þeir standa, hafi gerst sekir um spillingu á einhvern hátt, þ.e.a.s. mútur og hverskyns ólöglega gjörninga sem grunsemdir eru um.

Undirskriftasöfnun á netinu hefur rutt sér til rúms og það hefur skilað góðum árangri, hægt er að vísa til synjun forsetans á Icesave lögunum, en þá hafði undirskriftasöfnunin mjög þungt vægi í því máli.

Það er óásættanlegt með öllu að heyra þingmenn og fleiri í samfélaginu saka nafngreinda einstaklinga um mútuþægni og spillingu, það er engum manni bjóðandi að hafa slíkt yfir höfði sér. Þess vegna ber að rannsaka þær ásakanir til hlítar og þingmenn sem hafa sett fram rangar ásakanir, ef sú verður raunin, þurfa þá að svara fyrir það og sæta ábyrgð samkvæmt lögum um rangar sakagiftir.

Að sjálfsögðu eiga þeir sem sakaðir eru um fyrrgreinda glæpi að sæta ábyrgð verði þeir sekir fundnir.

Og skora þarf á alþingi að setja lög þess efnis, að verði þingmaður eða ráðherra sekur um að fara með ósannindi, þá ber honum að víkja tafarlaust úr embætti og er hann þá búinn að afsala sér öllum réttindum sem hann hefur áður notið.

Það ætti að vera auðvelt verk að fá fólk til að skrifa undir áskorun þess efnis, að alþingi stofni rannsóknarnefnd sem skipuð verður með sambærilegum hætti og nefndin sem gerði skýrsluna frægu.

Vill nokkur maður lifa í landi þar sem lýðskrum er stundað af  þingmönnum, þar sem leyfilegt er að saka menn um glæpi, án þess að rökstuddur grunur liggi að baki?

Eftir að bloggheimar voru stofnaðir, þá er nauðsynlegt að setja skýrar reglur er varða það sem ritað er. Ekki er verið að tala um að hefta tjáningarfrelsi manna, vitanlega verður aldrei ólöglegt að saka fólk um vanhæfni og heimsku, enda er hvorttveggja fullkomlega löglegt og í flestum tilfellum umdeilanlegt.

Hins vegar á að setja lög sem banna dvalargestum bloggheima, að viðlagðri refsingu, að saka menn um ólöglegt athæfi. Enginn á að þurfa að þola ásökun um fyrrgreinda glæpi, nema rannsókn hafi farið fram og viðkomandi verið dæmdur.

Þvargararnir þurfa engar áhyggjur að hafa, þeir mega segja að íhaldsmen séu asnar, fífl og fávitar. Þeir þurfa bara að sleppa því að saka menn um lögbrot, þeim er enginn vorkunn með  að læra grundvallaratriði réttaríkisins.

 

Hæstvirtur ráðherra, Gróa frá Leiti.

Jón Thoroddsen skapaði eftirminnilega sögupersónu sem hann nefndi Gróu á Leiti.

Gróa var klók kona og hún kom af stað hinum ýmsu sögusögnum, sannkallaður spunameistari síns tíma.

Ef hún hefði fæðst um miðja síðustu öld, þá er ekki vafi á því að hún hefði náð langt í pólitík og væri sennilega ráðherra í dag.

Hún hefði örugglega fundið sér samastað í Samfylkingunni, því líkur sækir líkan heim og þar væri hún hvíslandi hinum ýmsu furðusögum um Sjálfstæðisflokkinn samfylkingarfólki til mikillar gleði. Vafalaust yrði hún talinn með ríka réttlætiskennd, því hún er svo reið út í "íhaldið", hún hefði getað sparað flokknum stórfé, því hún væri margfalt öflugri en allir spunameistarar flokksins til samans.

Jóhanna hefði örugglega sloppið með skrekkinn, því hún kæmist aldrei nálægt Gróu, það hefði enginn farið að plata hana í jobbið, því Gróa hefði mesta fylgið, því hún er svo klók.

Kannski værum við ekkert ver sett með Gróu frá Leiti sem forsætisráðherra, hún væri vafalaust skynsamari en núverandi forsætisráðherra, allavega væri hún ekki verri.

Veruleiki íslenskra sjómanna.

Sjávarútvegurinn hefur verið í umræðunni undanfarin misseri og mörgum finnst við sjómenn hafa óþarflega hátt kaup. Það er fólk sem þekkir ekki mikið til sjómennsku, það myndu fáir nenna að vera úti á sjó nema fyrir góð laun, en ekki má gleyma því að margir sjómenn hafa ekki góð laun, tryggingin er tæpar tvöhundruð þúsund á mánuði og margir þurfa að lifa á henni nokkra mánuði á ári.

Mig langar að lýsa fyrir þér lesandi góður, veruleika þeim sem menn búa við þegar vetur ríkir hér á landi og óveður geisa.

Það er komið ræs og þú hefur væntanlega sofið illa, því skipið veltur mikið og stanslaus brot lemja skipið, þegar það gerist þá kastast skipið til og þú heyrir hávaða af högginu.

Þú ert kominn í borðsalinn og það þarf að gæta vel að drykkjarílátum og matardiskum. Ef menn gleyma sér brot úr sekúndu, .þá ertu búinn að setja diskinn með sósunni og öllu tilheyrandi eða hella úr bollanum yfir sessunaut þinn. Þú færð þá kaldar kveðjur, því blíðmælgi er ekki ríkjandi í svona veðrum, þau eru öllum hvimleið mjög.

Þegar þú ert búinn að borða kemur fljótt að vaktaskiptum. Þú heyrir í kallkerfinu;"fastur", þá veistu hvað það getur þýtt, leiðindabras.

Þú klæðir þig í gallann og ferð upp á dekk, hlerarnir eru komnir upp og þú ferð að lása úr hleranum. Það þarf að fara gætilega því hlerinn getur slegist og það er frekar óþægilegt vægast sagt, að verða sleginn af þrjúþúsund kílóa járnstykki.

Meðan þú ert að lása úr, þá skvettist sjórinn yfir þig og þú ert í vandræðum með að sjá hvað þú ert að gera, því augun eru full af sjó.

Nú ertu búinn að lása úr og trollið er híft inn, þú sérð fljótt að það er mikið rifið. Þú setur stroffuna á belginn og þarft að passa þig, því hann slæst til og frá og getur mölbrotið þig ef hann slær þig. Þegar trollið er komið innfyrir, þá er eftir að gera hitt klárt og kasta því, síðan kemur að því að bæta rifna trollið.

Menn þurfa að vera berhentir í því, annars gengur ekkert við að bæta, sjórinn sem skvettist yfir skipið kælir hendurnar til muna, en þú mátt ekki hugsa um það, þú þarft að halda áfram kengboginn í brjáluðum veltingi, það er ekki heilbrigð líkamstaða, en ekkert þýðir að fást um það. Þetta verk tekur alla vaktina og jafnvel lendir hin vaktin í þessu líka.

Það segir sig sjálft hvernig það er að standa í kulda og vosbúð með stanslausar skvettur yfir sig í sex tíma, en samt ertu ansi heppinn.

Þú hefðir getað lent í því að fá trollið óklárt eða hlerana saman, það er ægilegt bras í haugabrælu þannig að netavinnan er þrátt fyrir allt þægilegri.

Ef þú ert heppinn, þá getur verið mikið fiskerí, en það þýðir heilmikið púl að standa í aðgerð í brjáluðum veltingi, ég tala ekki um að vera í lestinni. Svo ef lánið leikur mikið við þig, þá er brjálað fiskerí og þú þarft að standa á frívaktinni. Það er gott fyrir budduna, en afskaplega þreytandi fyrir skrokkinn, þótt menn gleðjist alltaf yfir góðu fiskeríi, gleðin vissulega gerir púlið margfalt léttara.

Svona veður geta varað í nokkra daga og þótt veðrinu sloti, þá tekur tíma fyrir sjóinn að detta niður.

Svo má ekki gleyma því, að ein röng hreyfing í brjáluðu veðri getur kostað menn heilsuna og jafnvel lífið, þannig að það er nauðsynlegt að menn viti hvað þeir eru að gera.

Ef borgað er lægra kaup, þá fæst verri mannskapur og það bitnar á meðferð aflans auk þess að skapa slysahættu.

Taka skal fram að menn velja þetta starf af fúsum og frjálsum vilja, einfaldlega vegna þess að það gefur ágætlega af sér. Sjómennskan sameinar ekki vinnu og áhugamál hjá meginþorra sjómanna, það er nokkuð ljóst, launin eru nánast eini hvatinn.

Þeir sem eru á tryggingu eru oftast að bíða eftir betra plássi eða að fiskeríið fari að lagast hjá þeim.

Ágætt er að þeir sem vilja tjá sig mikið um sjómenn yfir höfuð kynni sér raunveruleikann, það er betra að vita um hvað er verið að ræða.

 

Stöðugur misskilningur.

Sögupersónan Georg Bjarnfreðarson sem borgarstjórinn túlkaði á sannfærandi hátt, virðist samnefnari fyrir núverandi vinstri stjórn. Hann gerði stöðugt mistök, en það var alltaf misskilningur að hans mati.

Ekki veit ég hvort það sé raunverulegur misskilningur til staðar hjá þeim stöllum Jóhönnu og Svandísi, en þær telja að það hafi verið löglega að málum staðið varðandi neðri hluta Þjórsár.

Þær sögðu að Svandís hafi verið að vinna samkvæmt eigin sannfæringu.

Stjórnarskráin segir reynda að þingmaður sé bundinn af eigin sannfæringu, en það gildir ekki um aðgerðir ráðherra, þeir verða að fara að lögum. 

Þingmenn setja lög og greiða atkvæði samkvæmt sinni sannfæringu, ráðherra ber skylda til að fara eftir lögum og honum ber verulega rík skylda til þess.

Það þýðir ekkert að grípa stöðugt til eilífra réttlætinga og vaktaþættirnir eru ágætis afþreying en Georg Bjarnfreðarson er frekar vafasöm fyrirmynd fyrir ráðherra.

En það er einhvern veginn þannig, að fólk velur sér fyrirmyndir hjá persónum, sem endurspegla þeirra eigin lífsskoðanir.

Að standa við stóru orðin.

Það er orðið tímabært að þingmenn verði látnir standa fyrir máli sínu.

Mörður Árnason sagði berum orðum í Silfri Egils að Landsvirkjun hafi mútað sveitastjórn Flóahrepps.

Þetta er ekki í fyrsta skiptið sem þingmenn vinstri flokkanna slá um sig með gífuryrðum. 

Gallinn er sá að enginn nennir að elta ólar við þvaðrið í þeim, en því miður hættir sumum til að trúa þeim.

Ef einhver kona sakar mann um nauðgun, þá er hún um leið búinn að skaða hans mannorð, jafnvel þótt maðurinn sé saklaus en samt tekur það tíma fyrir hann, að hreinsa sitt nafn.

Þetta vita vinstri mennirnir, þeir segja bara að sjálfstæðismenn hafi þegið mútur og þá um leið hafa þeir klekkt á þeim.

Það að bjóða eða þiggja mútur er alvarlegur glæpur. Ef grunsemdir eru uppi um slíkt athæfi þá ber að kæra það strax.

Hafi þingmaðurinn rökstuddan grun um slíkt án þess að láta þar til bær yfirvöld vita, þá telst það alvarlegt mál, að þegja yfir slíkum grun. 

Ef þetta reynist innihaldslaust orðagjálfur sem eingöngu er sett fram til þess að klekkja á pólitískum andstæðingum, þá á Mörður Árnason að víkja hið snarasta og hafa skömm fyrir.

Einnig ætti honum að vera stefnt fyrir meiðyrði, því rangar ásakanir eru í andstöðu við lög.

Það er óþolandi að hlusta á þingmenn koma með alvarlegar ásakanir án þess að fótur sé fyrir þeim, slíkum mönnum ber að refsa.

Segi mútur og skrifa mútur

"Lengi skal manninn reyna".

Skilningur minn á ofanrituðu spakmæli er sá, að við sjáum oft ekki, hvernig við sjálf bregðumst, við hinum ýmsu aðstæðum. Vitanlega er notalegt að sitja og fordæma aðra, sérstaklega ef maður sjálfur lifir fábrotnu lífi.

Þekkt er að ótrúlegasta fólk breytist og stendur ekki undir væntingum þegar á reynir. Sérstaklega á þetta við um fólk, sem kynnir sig sem einstaklega heiðarlegar og grandvarar manneskjur.

Margir höfðu væntingar til Jóhönnu Sigurðardóttur, því hún þótt standa með almenningi og margir trúðu því að hún væri heiðarlegri en aðrir stjórnmálamenn.

Hún hlýtur að hafa valdið vonbrigðum hjá mörgum í hennar aðdáendahópi, ég gleðst yfir því að hafa aldrei haft neitt álit á henni, því ég þarf þá allavega ekki að skammast út í sjálfan mig fyrir það.

Í stað þess að belgja sig út af vandlætingu og reiði, tel ég hollara fyrir hvern og einn að skoða sjálfan sig á heiðarlegan hátt.

Hægt er að íhuga hvernig menn myndu bregðast við miklum peningum ásamt auknum ítökum samfara þeim, einnig er ágætt að kynna sér í rólegheitum það starfsumhverfi sem stjórnmálamenn starfa í. Hvernig myndi alþýðumanni líða ef hann stæði frammi fyrir því, að þurfa að taka ákvörðun sem vaðar þjóðarhag og allir valkostirnir fela í sér vandamál sem þarf að leysa úr?

Heiðarleiki er fallegt hugtak, en ég hef trú á að menn þurfi að rækta hann vel, því það er auðvelt að tapa honum þegar peningar og völd eru annars vegar. Lífið er troðfullt af allskyns freistingum sem líta vel út við fyrstu kynni.

Það setur að mér ugg þegar einhver hrósar sér af miklum mannkostum, því góðir menn eru oftast hógværir og af hjarta lítillátir. Best er að hafa góðan skammt af sjálfstrausti og tileinka sér djúpa auðmýkt samfara því.

Gaspur og vandlæting fólks, sem lítið hefur annað reynt, en að komast sómasamlega frá tiltölulega einföldum verkefnum, lætur illa í eyrum.

Ágætt er að muna orð frelsarans; "dæmið eigi, því með þeim dómi sem þér dæmið, munuð þér og dæmdir verða."

Það sem við komumst næst því að geta dæmt rétt um, er það sem varðar okkur sjálf. Fáir eru þess umkomnir að dæma aðra með sanngjörnum hætti.

Spuninn varðandi Jón Ásgeir.

Flestum ber saman um að Jón Ásgeir Jóhannesson hafi verið einn af mestu gerendum hrunsins. En honum er leyft að eiga stóran fjölmiðil sem hann lætur tala sínu máli.

Á Vísi.is. má sjá viðtal við piltinn, þar sem hann er afar óhress með Arion banka. Það sem helst ergir auðmanninn er, að bankinn vill ekki þiggja peninga frá honum. Hann kveðst hafa boðist til að borga allar sínar skuldir upp á sjö árum með tveggja prósenta vöxtum. Til að pirra ræfilinn enn meir, þá neitaði Arin banki að verða við tilboði hans og erlendra fjárfesta um að kaupa 51% hlut í Högum.

Þetta er sami maðurinn og svaraði spurningu Egils Helgasonar neitandi, þegar hann var spurður hvort hann hafði heyrt um Tortola.

Það má vera afskaplega einfaldur maður sem trúir því, að einstaklingur sem hefur verið til fjölda ára tengdur inn í alþjóðaviðskipti hafi aldrei heyrt minnst á Tortola. Einnig ber það vott um dómgreindarbrest hjá drengnum að reyna að ljúga þessu í sjónvarpi.

Hann hefur eflaust fengið Diet Cocke til að væta kverkarnar meðan hann var að lesa blaðamanninum yfir.