Jæja vinstri menn, drífa sig og kæra.

Ég vil skora á alla vinstri menn og aðra þá sem grunað hafa sjálfstæðismenn um mútuþægni og aðra glæpi, að drífa sig strax og kæra

Ef einhver hefur staðfestan grun um glæp eins og mútuþægni, þá getur viðkomandi sett sig í samband við Ríkislögreglustjóra og lagt fram ákæru. Ef ástæða þykir til, þá verður málið rannsakað og fer fyrir dóm ef rannsóknin leiðir til þess, að rökstuddur grunur sé um að glæpurinn hafi verið framinn.

Af skiljanlegum ástæðum eruð þið efins um að þetta beri árangur, vegna þess að þið haldið að Sjálfstæðisflokkurinn ráði öllu hjá Ríkislögreglustjóra og að Davíð hafi hæstarétt í rassvasanum.

En þið getið þá væntanlega leitað liðsinnis hjá innanríkisráðherranum og sett hann inn í málið. Hann er ekki sjálfstæðismaður eins og þið væntanlega vitið, en hann er æðsti yfirmaður lögreglunnar.

Þið verðið að fara að berjast í þessu, ríkisstjórnin hefur engan tíma til þess.

Nú bíðum við spennt eftir kærunni, því varla eruð þið að bulla út í loftið?

 

Er fylgið ennþá 26%?

Ég verð að játa, að mér finnst erfitt að skilja þetta mikla fylgi við ríkisstjórnina í ljósi þess, að vanhæfnin er algjör.

Leysa þarf skuldavanda heimila, það þarf að leysa vandamálin í heilbrigðisgeiranum og svo mætti lengi telja, verkefnum eru mörg og æði flókin.

En af einhverjum ástæðum virðist Jóhanna Sigurðardóttir telja, að breytingar á lögum um Stjórnarráð Íslands sé mikilvægasta málið í endurreisninni.

Hún hefur reyndar frumlegar hugmyndir um aðferðir til endurreisnar, það að setja fyrrum forstjóra Kaupþings í gæsluvarðhald, átti líka að vera mikilvægt skref, í að reisa landið við.

Komið hefur fram að tveir ráðherrar í ríkisstjórninni eru andvígir frumvarpinu í núverandi mynd, einhverjir stjórnarþingmenn eru ekki fullvissir um það og stjórnarandstaðan leggst gegn því.

Ég hringdi í góðan vin minn sem situr á þingi seint í gærkvöldi, til að forvitnast betur um þetta frumvarp. Honum þótti í upphafi vænt um ræktarsemina, en þegar hann heyrði erindið þá þótti honum símtalið ekki bera vott um mikinn vinarhug í sinn garð.

Hann kvaðst vera orðinn hundleiður á þessu helvítis frumvarpi og ekki nenna að rifja það upp í smáatriðum fyrir mér, en sagði mér þó, að það miðaði að því, að auka völd forsætisráðherra innan stjórnarráðsins. Hann lofaði að fara yfir þetta betur með mér í næstu viku, þannig að við spjölluðum örlitla stund um skemmtilegri mál en pólitík.

En þessi fáu orð sem vinur minn sagði sögðu allt um áhuga Jóhönnu á að koma frumvarpinu í gegn.

Vitanlega vill hún hafa öll völd, hún er eflaust sammála Þránni Bertelssyni, en honum leiðist lýðræðið óskaplega mikið. Vitanlega er það notalegra fyrir fólk sem ekki kann að miðla málum, að fá bara að ráða öllu, en það er ekki eins þægilegt fyrir borgara þessa lands.

Í ljósi síðustu atburða, þá verður það að teljast æði undarlegt, ef fylgið reynist enn vera í hæstu hæðum.

Tuttugu og sex prósent fylgi við þessa ríkisstjórn er vitanlega allt of mikið, 1-2% væri kannski eðlilegt, en þó í efri mörkum.

Gagnrýndi frumvarp Jóhönnu

Á að reka ESB sinna úr Sjálfstæðisflokknum?

Annað slagið sést það sjónarmið framsett í netheimum, að víkja beri Þorgerði Katrínu og Ragnheiði Ríkharðsdóttur úr flokknum vegna afstöðu þeirra til ESB.

Vonandi er þetta ekki sett fram í fullri alvöru, því Sjálfstæðisflokkurinn á alltaf að virða skoðanir allra sem í honum eru, það er hans aðalsmerki.

Eins og flestir vita sem lesa pistlana mína, þá er ég stjónrarmaður í Heimssýn og virkur í því ágæta félagi, eftir því sem aðstæður mínar leyfa. Það eitt og sér ætti að segja, hvaða skoðun ég hef á inngöngu í ESB, ég vil það alls ekki og geri aldrei neina málamiðlun í því.

Mér finnst gott hjá landsfundinum að gefa afgerandi yfirlýsingu og flott hjá Bjarna Benediktssyni að segja það umbúðarlaust, að hann vilji ekki ganga inn og að hann vilji draga umsóknuna til baka hið snarasta.

Það vill ég líka, ég og Bjarni tölum sem einn maður í þessu máli.

En það á ekki að vera sjálfgefið að mínar skoðanir ráði, því við búum í lýðræðisríki.

Ég hitti Jórunni vinkonu mína Frímannsdóttur í hádeginu og átti við hana gott spjall. Jórunn er prýðis kona og virkilega gaman að ræða við hana. Hún er í hópi þeirra sjálfstæðismanna sem vilja skoða aðild að Evrópusambandinu og við ræddum það mál.

Ég hvatti hana til þess að ESB sinnar í Sjálfstæðisflokknum yrðu duglegri við að halda sínum sjónarmiðum á lofti og berjast fyrir þeim, ekki vegna þess að það þjónaði mínum hagsmunum, heldur er það sjálfsagt og eðlilegt í lýðræðissinnuðum flokki, að allir hafi jafnan rétt til að tjá sínar skoðanir og berjast fyrir þeim.

Vissulega tók Jórunn vel í mína hugmynd og sagði mér að það væri verið að skoða þetta, hjá ESB sinnum í Sjálfstæðisflokknum.

Ef að ein skoðun á að ráða í stjórnmálaflokki, þá er það hættuleg þróun. Ég mun að sjálfsögðu berjast gegn ESB aðild og halda mínum sjónarmiðum á lofti.

En ég kann samt mjög vel við þessar yndislegu konur og mér finnst Benedikt Jóhannesson, sem líka er mikill ESB sinni, ósköp notalegur náungi.

Deilur eiga að snúast um málefni en ekki persónur.

 

Eru vinstri menn steindauðar rolur?

Áratugum saman hefur það einkennt pólitíska umræðu hér á landi, að vinstri menn hafa sakað sjálfstæðismenn um allskyns glæpi tengda spillingu og hollustu við vini sína, sjálfstæðismenn hafa aftur á móti rætt um vanhæfni vinstri manna, því þeir fylgja kolvitlausri stefnu.

Samt hafa vinstri menn aldrei haft fyrir því að kæra Sjálfstæðisflokkinn fyrir neinn af þeim glæpum, sem þeir þó ásaka hann um.

Á bloggsíðum vinstri manna má lesa, að sjálfsæðismenn séu svo gjörspilltir glæpamenn, að banna þurfi Sjálfstæðisflokkinn hreinlega með lögum. Mútuþægni og allskyns aðferðum hafa þeir víst beitt til þess að gera hina ríku ríkari og fátæku fátækari.

Ljótt er ef satt reynist og það er vissulega nauðsynlegt fyrir hagsmuni þjóðarinnar, að svona alvarlegir glæpir verði rannsakaðir og þeir sem sekir eru, axli þá ábyrgð og taki út sína dóma.

Látum það vera, þótt einstaka bloggari taki svona til orða, en þegar þingmenn tala á þessum nótum, þá er hætt við að orðin hafi meira vægi.

Mörður Árnason, Þór Saari og Björn Valur Gíslason, allir hafa þeir nefnt þessar ásakanir, án þess að fylgja orðum sínum eftir.

Ætla vinstri menn að sætta sig við það, að Sjálfstæðisflokkurinn komist jafnvel í ríkisstjórn, með allan syndalistann í farteskinu?

Eða eru þeir að ljúga, vegna þess að það hefur dugað svo vel til þessa sökum þess að kjörnir fulltrúar Sjálfstæðisflokksins hafa aldrei kunnað að verja sjálfa sig né flokkinn?

Því miður hef ég engar forsendur til að afsanna þessar ásakanir og vinstri menn virðast ekki hafa dug til að ganga alla leið.

Þá væri kannski von til þess, að bloggarar á vinstri kantinum þrýsti á sína leiðtoga og heimti að þessi mál verði rannsökuð, til þess, ef ásakanir þeirra reynast sannar, að íslenska þjóðin þurfi ekki að hafa mútuþæga og gjörspillta glæpamenn í ríkisstjórn landsins.

Enn sem komið er, þá er Sjálfstæðisflokkurinn alsaklaus af öllum glæpum og flest bendir til að svo sé. 

Vinstri menn hafa undarlega sýn á lögfræðina, þeir vilja hafa menn seka uns sakleysi þeira sé sannað, enda virðist flest vera öfugt hjá þeim blessuðum.

 

Er beint lýðræði til góðs eða ills?

 Íslenska þjóðin á að kalla eftir beinu lýðræði og krefjast þess að hafa áhrif á mótun samfélagsins sem hún lifir í.

En hvort beint lýðræði er til góðs eða ills, hægt er að svara því á þann veg, að beint lýðræði er hvorki til góðs eða ills, beint lýðræði skapar ekki samfélagið heldur er það þjóðin.

Ef að þjóðin tekur sig ekki til og bætir umræðuhefðina hjá sér, þá er hætt við að mikið af röngum ákvörðunum verða teknar, en það er ekki við beint lýðræði að sakast.

Stjórnmálamenn hafa líka tekið arfavitlausar ákvarðanir, þannig að segja má um beint lýðræði og fulltrúalýðræði að hvort tveggja er áhrifalaust eitt og sér, þetta snýst alltaf um þá sem fara með valdið.

En kosturinn við beint lýðræði er óumdeildur, það minnkar tortryggni hjá þjóðinni, því ekki er þá lengur hægt að saka þingmenn um vafasamar hvatir í ákvarðanatökum, þá hefur þjóðin úrslitavaldið í öllum málum.

Einnig þroskar beint lýðræði þjóðina og bætir samfélagsvitund hennar, það eitt og sér gerir beint lýðræði nauðsynlegt hér á landi.

Sumir benda á Kaliforníu, þar hefur beina lýðræðið virkað illa, í Sviss hefur það gengir vel, þannig að þetta snýst allt um fólkið sem þarf að kjósa.

Forsetinn: Valdið til fólksins

Hvað gladdi Jóhönnu?

Siv Friðleifsdóttir hélt ræðu á alþingi í dag og sagði eitt, sem eflaust hefur glatt Jóhönnu Sigurðardóttur afskaplega mikið.

Ekki er sjálfgefið að Jóhanna sé að spekúlera í breytingunum sem slíkum, heldur hefur hún eflaust glaðst yfir því, að Siv sagði það betra að auka völd forsætisráðherra, heldur en að láta misvitra ráðherra hafa óþarflega mikil völd.

Vitanlega gæla svona ummæli við eyru Jóhönnu, því henni leiðist ekki að fá aukin völd í hendur.

Svona eiga vinnubrögðin að vera

Hvenær hefst svo rannsóknin?

Mig minnir endilega að hin tæra vinstri stjórn hafi lofað að rannsaka einkavæðingu Landsbankans og Búnaðarbankans og aðkomu stjórnvalda að stuðningi við stríðið í Írak, en fátt hefur verið um efndir.

Ef flokkarnir þrír, Hreyfingin Vinstri grænir og Samfylking láta verða af því, þá borgar sig að fara alla leið.

Nú er sennilega eitt og hálft ár til kosninga, ef ríkisstjórnin lafir. Ætla þá þessir þrír flokkar, virkilega að halda kjósendum óupplýstum um alla spillinguna og mútuþægnina sem þeir hafa sakað sjálfstæðismenn um?

Nú fer að koma tími á að standa við stóru orðin, ég hef þessa flokka grunaða um vanhæfni til landsstjórnar og þess vegna nota þeir lygaáróður sem beinist gegn sjálfstæðismönnum aðallega, til þess að halda sér á þingi.

Þetta kann að þykja sterkt til orða tekið hjá mér, en taka skal fram að aðeins er um grun að ræða, ekki fullvissu. En fullvissan verður staðfest þegar í ljós kemur, hvort þeir þori að standa við sínar ásakanir.

Mútuþægni er alvarlegur glæpur, einnig er það alvarlegt ef ráðamenn þjóðarinnar hafa brotið lög og gerst sekir um alvarlega spillingu.

Í rúm tvö ár hefur vinstri stjórn verið við völd. Það þýðir vitanlega að stjórnvöld geta látið fara fram rannsókn á embættisfærslum fyrri ríkisstjórnar ef grunur um lögbrot er til staðar.

En á meðan enginn kærir, þá er enginn sekur og þá er Sjálfstæðisflokkurinn saklaus af öllum ásökunum, á meðan hann er ekki sekur fundinn.

Á sama tíma eru flokkarnir þrír sekir um, annaðhvort að hylma yfir glæp eða meiðyrði.

Hvorn glæpinn ætli þeir velji svo, eða ætla þeir að drífa sig að rannsaka það sem lofað var.

Steinrímur þarf að útskýra mál sitt vandlega.

Flest bendir til þess að Steingrímur J. Sigfússon hafi óskað eftir því, að Magma Energy byði upp á aðra möguleika en álver, en í loftinu lá áhugi Noðruáls á að kaupa hlut í HS orku.

Eftir að Steingrímur hafði samið við Magma varðandi kaupin, þá fóru samflokksmenn hans að skammast yfir því, að fyrirtæki utan EES hafi keypt hlut í íslensku orkufyrirtæki, iðnaðarráðherra var ásakaður fyrir að standa fyrir svindli og benda Ross Beaty á að stofna skúffufyrirtæki til að geta keypt.

En hvað með Steingrím?

Er ólíklegt að hann hafi bent forstjóra Magma á þennan möguleika, fyrst hann tók svona vinsamlega í að selja öðrum en álfyrirtækjum orku? Fjármálaráðherran ætti að þekkja lög varðandi kaup erlendra fyrirtækja, þannig að hvað var hann að semja við fyrirtæki sem mátti ekki lögum samkvæmt kaupa í orkufyrirtæki hér á landi.

Skýring Steingríms á oftúlkun þess er skrifaði minnisblaðið fyrir hann, er vitanlega út í hött. Hver trúir því að ráðherra renni ekki augum yfir það sem ritað er í hans nafni?

Lagði stein í götu álvers

Eru allir hættir að ræða um heiðarleika?

Það voru haldnir fjölsóttir þjóðfundir þar sem niðrustaðan varð sú, að best væri að keppa eftir heiðarleika.

Ég verð að viðurkenna að þessi niðurstaða gladdi mig mikið, því ég er mikill áhugamaður um heiðarleika og aðra góða siði. Það er svo gott að vera innan um heiðarlegt fólk.

Því miður varð ég fyrir talsverðum vonbrigðum með umræðuna, því hún virtist ganga út á það, að ísland væri svo hryllilega spillt land og allir stjórnmálamenn fjórflokksins, sérstaklega Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks væru holdgervingar spillingarinnar.Það leit út fyrir það, að þeir sem gátu talað hvað mest um spilingunahér á landi og sögðu jafnvel "við erum svo spilltir" og sumir sögðu að við værum fávitar, það voru mestu gúruar heiðarleikans.

Þetta er undarleg tilraun til að efla heiðarleika, enda hefur hún ekki skilað miklum árangri til þessa.

Ef efla skal heiðarleika, þá þarf hver og einn að skoða sjálfan sig og leitast við að sníða af sér verstu brestina. Það þarf að fara fram opin umræða um heiðarleika og hvernig við skilgreinum hann.

Sumir meinlausir einstaklingar, sem gæta þess vandlega að stíga ekki á pöddur því þeir geta ekki hugsað sér að drepa neitt sem lifir, eru duglegir að svíkja undan skatti. Þeir segja að það sé nauðsynlegt, en er það heiðarlegt?

Svo eru aðrir í þessum hópi sem kaupa gjarnan svarta vinnu, er það heiðarlegt?

Það þarf að spyrja áleitinna spurninga, því annaðhvort er maður heiðarlegur eða ekki.

Það að vera heiðarlegur krefst mikillar sjálfsögunar, það tekur oftast langan tíma, mörg ár að ná árangri því maðurinn er svo óttalega gallaður að eðlisfari.

Ef okkur langar til að ástunda heiðarleika, þá er eins gott að fara að byrja strax, því tíminn líður ansi hratt.

Nú ef þjóðfundarmenn vilja áfram skammast yfir spillingunni á Íslandi, án þess að gera nokkuð meira, þá er lítil von til annars, en að þeir festist í gremju og það er ekki góð leið, ef leitað er að réttlæti og heiðarlegu líferni.

Að lokum má geta þess, að spilling á Íslandi er tiltölulega lítil miðað við önnur lönd, samkvæmt flestum mælingum sem gerðar eru af erlendum aðilum.

Meginverkefni Sjálfstæðisflokksins.

Tímann fram að landsfundi, á honum sjálfum og eftir hann eiga sjálfstæðismenn að nýta til þess að ávinna sér traust hjá þjóðinni, en alvarlegur trúnaðarbrestur hefur átt sér stað.

Það þýðir ekkert að vera stöðugt að benda á klúðrið hjá ríkisstjórninni, það er álíka vitlaust og að upplýsa fólk um að rigningin sé blaut.

En vissulega er eðlilegt að fólk svali tjáningaþörfinni annað slagið, í langvarandi rigningu er ekkert athugavert við að tala um helvítis bleytuna, eins er eðlilegt að fólk vilji tjá sig um klúðrið hjá ríkisstjórninni. En það verður að hafa minna vægi, við vitum að vinstri stjórn virkar illa á sama hátt og rigningin er blaut, það þarf ekkert að útskýra það frekar.

Því miður virðast kjörnir fulltrúar og þeir sem eiga að vera málsvarar flokksins fara ansi dult með þann árangur sem flokkurinn hefur náð í áranna rás, einnig eiga þeir erfitt með að ræða málin á hreinskilinn hátt.

Það þarf að boða þjóðina á fundi, ræða öll mál og komast til botns í þeim, uppgjör er nauðsynlegt því það hefur ekki farið fram, öðruvísi en með upphrópunum og innistæðulausum frösum.

Í samanburði við vinstri flokkanna hefur Sjálfstæðisflokkurinn klárlega vinninginn, en það er ekki góður samanburður, því vinstri flokkarnir eru gagnslausir og hafa alltaf verið, nema í samstarfi við Sjálfstæðisflokkinn, þetta þarf að ræða.

Svo þegar hreinskilið uppgjör hefur farið fram, þá eiga sjálfstæðismenn að lofa litlu, en heita því, að viðlögðum drengskap, að standa við hin fáu loforð.

Stjórnmálaflokkar geta ekki reddað öllu, samfélag er og verður samstarfsverkefni allra sem í því búa.

Sjálfstæðisflokkurinn á að lofa því, að lækka skatta við fyrsta tækifæri, búa til hagstæða lagaumgjörð utan um efnahagslífið og laða að erlendar fjárfestingar.

Það þarf að lækka stýrivexti og koma fjármagni í umferð, bankarnir verða að fara að lána á viðráðanlegum kjörum.

Selja þarf allar hugsanlegar ríkiseignir sem hægt er að selja og nota hverja einustu krónu sem fæst fyrir þær, til að greiða niður erlendar skuldir. Það eykur traust og greiðir fyrir fjármögnun á lægri vöxtum, ef nauðsyn ber til, en fara ber gætilega í allar lántökur.

Sjálfstæðismenn eiga að efna til samtals milli þings og þjóðar, hlusta eftir þjóðarviljanum og koma til móts við hann, því stjórnmálamenn eiga að starfa með þjóðinni. Við þurfum að setja okkur sameiginleg markmið og vinna að þeim í sameiningu, það þarf sátt á öllum sviðum.

Sjálfstæðisflokkurinn verður, að fullvissa íslensku þjóðina um það, að hann sé sá flokkur sem þjóðin getur alltaf treyst fyrir hagsmunum sínum. 

Sjálfstæðismenn geta ekki lofað því, að gera aldrei mistök, en þeir geta lofað því að gera sitt besta og læra af mistökunum. 

Sjálfstæðismenn eiga að biðja þjóðina um tækifæri til að sanna sig og lofa því, að vera stöðugt á tánum. Það á enginn að vera öruggur um traust eða fylgi, það þarf að vinna fyrir því öllu, á heiðarlegan hátt.

Sjálfstæðismenn eiga líka að gæta sín á vinstri flokkunum, svara strax öllum ásökunum og láta vinstri menn sanna sitt mál. Hálfsannleikur, sem er að mörgu leiti verri en lygi, því það er oft erfitt að afsanna hann, má ekki festa rætur á ný.

Við sjálfstæðismenn eigum að hafa trú á okkur sjálfum, ekki vegna þess að vinstri flokkarnir eru eins og þeir eru, heldur vegna þess að við vinnum í anda réttlætis að hagsmunum allra stétta íslensku þjóðarinnar, "stétt með stétt" á ekki að vera slagorð, heldur brennandi þrá.